Zakelijke gegevens De auteur is Carl Friedman. De titel van het boek is Tralievader, het is een bulboek- uitgave. Het genre is een dramatische roman Eerste reactie Wij hebben het bulkboek 'Tralievader' met de klas behandeld. Het hele boek is klassikaal gelezen en iedereen was dus verplicht dit boek te lezen. Toen we net met dit boek begonnen waren, leek het me vrij saai. Aan het einde van het boek begreep ik het verhaal wat beter en ik vond het boek ook best grappig. Doordat het boek ook nog een boeiend onderwerp had, vond ik het boek uiteindelijk best te lezen. Samenvatting: Het boek is lastig samen te vatten, omdat het bestaat uit allemaal losse annekdotes. De gebeurtenissen in de tegenwoordige tijd dienen voornamelijk als 'cement' tussen de verschillende verhalen. Het boek gaat over een vader (Jochel) die aan zijn kinderen (Simon, Max en de onbekende ik-persoon) verhalen over zijn ervaringen verteld. Die ervaringen zijn bijna allemaal uit het concentratiekamp waar de vader in WOII heeft gezeten. Welk kamp is niet bekend, want de vader noemde het nooit bij naam. De ervaringen uit het kamp achtervolgen de vader tot ver na de oorlog. Hij vertelt over bijna niets anders. Ze zeggen dan dat vader 'Kamp' heeft. 'Kamp' is volgens hen te vergelijken met een ziekte. Het is een soort trauma die vader heeft overgehouden aan het kamp. Het kan hem niet loslaten. Altijd zit hij zijn kinderen over zijn ervaringen te vertellen. Omdat hij zoveel over zijn ervaringen verteld, krijgen de 3 kinderen ook een soort trauma aangepraat. De oudste zoon, Max, heeft daar op een gegeven moment genoeg van en zegt dat ook: Hij zegt dat hij vindt dat zijn vader te veel over het kamp praat en te weinig andere dingen met zijn kinderen doet. Simon en de ik-persoon leven daarentegen juist heel erg mee met de situaties waarover hun vader verteld en zijn daar vaak erg geemotioneerd van. In de verhalen verteld de vader hoe moeilijk het was om in het kamp overleven. En over de verschrikkingen die hij daar heeft gezien. Hij vertelt over op welke manier en de gevangenen in te werk werden gezet en hoe erg ze gestraft werden als ze iets verkeerd deden. Hij vertelt verder ook over de contacten die hij daar had gekregen. Maar ook hoe die mensen stierven aan ziektes of hoe hij zag dat ze werden vermoord. Later verteld hij over hoe alle gevangenen weer terug moesten en wat voor problemen daarbij kwamen, onder andere omdat de Amerikanen niet echt meewerkten. Het boek eindigt op met het moment dat de vader verteld over het moment waarop hij thuis kwam. (bron:
www.scholierennet.nl/BoekverslagenNederlands.html) De verhaaltechniek schrijfstijl : De stijl van de schrijfster is vrij makkelijk. Er zijn nauwelijks moeilijke woorden gebruikt en doordat het boek uit korte hoofstukjes bestaat lees je makkelijk door het boek heen. Er wordt spanning opgebouwd doordat je steeds meer stukjes van het verleden van de vader tegenkomt, en daardoor geneigd bent door te lezen. Er zit vrij veel humor in het boek. Veel dingen worden ironisch gebracht, of de personen in het boek hebben vreemde uitspraken. Het verhaal is realistisch want er gebeuren geen vreemde dingen die in het echte leven niet kunnen. ruimte: Het verhaal speelt zich af in de jaren 60 en nu. Dit wordt duidelijk omdat de vader in een concentratiekamp heeft gezeten en nu kinderen heeft boven de 10. Het boek begint midden in een verhaal wat verteld wordt door de ik-persoon, en pas later wordt duidelijk waar het precies over gaat en wie de ik-persoon is. er is sprake van chronologische volgorde zonder flashbacks. Er wordt wel veel over de oorlog verteld, maar dit gebeurt in het heden. er is een gesloten einde, er zijn geen vragen meer. Het verhaal speelt zich ergens in Nederland af, steeds in en om het huis van het gezin. verhaalfiguren: De hoofdpersoon uit het boek is de ik-persoon. Haar naam is niet duidelijk en het hele verhaal beleef je vanuit haar. De ik-persoon is het jongste lid van het gezin. Verdere personen zijn: -Vader Jochel. Over hem gaat het verhaal. Hij heeft in het concentratiekamp gezeten en heeft het hier nog dagelijks moeilijk mee. -Oudste broer Max. Hij is de opstandige zoon die gek wordt van zijn vader. -Jongste broer Simon. Simon is vrij afwachtend en snel overstuur. -Moeder. Zij probeert het gezin enigszins te redden maar speelt niet zo'n belangrijke rol in het verhaal. situaties: Alle situaties in het boek bevatten ongeveer de zelfde personen en bevinden zich op de zelfde plaats af. Elke keer met (delen van) het gezin, en altijd in of om het huis. Aan het begin van het boek kom je binnen in een verhaal van de ik-persoon wat gater over 'kamp' van haar vader. Er valt nog niet veel de snappen maar naarmate je verder leest vallen alle delen wel op hun plek. Er is een goed en gesloten eind waardoor je geen vragen meer hebt.
perspectief: Het verhaal is geschreven in het ik-perspectief. Doordat je alles beleeft vanuit de ogen van de ik-persoon, kan je je erg goed inleven omdat je weet hoe zij zich voelt. thematiek: Het thema van het boek is: Iemand met een trauma door een kampverleden. In het verhaal staan veel stukken waarin vader Jochel vol afschuwen vertelt over zijn kampverleden.Bijvoorbeeld als hij vertelt over hoe hij een SS-lid heeft vermoord of als hij verteld over zijn vieze, kleine porties eten in het kamp. De titel 'Tralievader' slaat op de vader in het concentratiekamp. Met andere woorden: de vader achter de de tralies van het concentratiekamp. Zo houdt de titel ook verband met het thema. literatuurgeschiedenis: Carl Friedman beschrijft haar eigen jeugd in het boek. Haar eigen vader heeft ook in het cocentratiekamp gezeten, en Carl en haar broers werden opgevoed met het idee dat Duitsers slecht zijn omdat hun vader een gruwelijke haat voor Duitser voelt. Tralievader is voor het eerst gepubliceerd in 1991. De bulkboek uitgave kwam uit in 1994. Er is geen verband tussen de tijd waarin het zich afspeelt en de tijd waarin het boek is uitgekomen, de schrijfster heeft haar eigen jeugdervaringen gebruikt. Beoordeling Mijn mening: Ik vond het boek 'Tralievader' best een leuk boek. Het was niet moeilijk omdat het taalgebruik niet ingewikkeld was en de hoofdstukken kort waren. Ik vond het leuk dat er wat humor in het boek zat, bijvoorbeeld toen Max zijn voeten in de ijskast gelegd had, om te kunnen voelen hoe het voelt als zijn voeten bevroren zijn. Ook vond ik het prettig dat het verhaal in het ik-perspectief was geschreven, zodat ik mij goed ik kon leven. Wat ik minder goed aanhet boek vond, was dat je pas verderop in het boek een beetje in het verhaal komt. Doordat het boek middenin een verhaal begint weet je niet meteen over wie het gaat en waarom. Ook vond ik het boek af en toe een beetje saai, omdat er elke keer maar weer verhalen uit het concentratiekamp verteld werden en omdat het boek zich niet afspeelde op spannende plekken. De laatse paar hoofdstukken van het boek vond ik het mooist omdat vader toen vertelde over zijn moord op een SS-lid en over zijn bevrijding. Hij had eerder alleen kleine voorbeelden en nooit echt interessante informatie. Al vond ik dit boek best leuk, ik zou het niet gauw aan mensen aanraden omdat ik het boek toch vrij saai vond, en ik denk dat je echt geinteresseerd moet zijn in dit onderwerp om het boek echt boeiend te vinden. Vergelijking met een recensie Ik heb voor deze vergelijking gebruik gemaakt van de recensie 'Speelgoed begraven: pijnlijke soberheid in Debuut van Carl Friedman' van Doeschka Meijsing, 14-12-91, Elsevier. De Schrijfter is enthousiast over het boek. Het lijkt alsof de vader en de rest van het gezin niet zo worden beinvloed door het kampverleden van vader Jochel, maar de kinderen zullen nooit meer met normale ogen naar de wereld kijken. Er wordt niet alleen aandacht besteed aan het kampverleden van de vader, maar ook aan de tweede generatie. In allerlei kleine dingen komt de nasleep van het kampverleden terug, bij het hele gezin. Het treft de lezer dat kampverleden iedereen blijft achtervolgen, en de waarheid wordt in het boek precies en vol medeogen verteld. Erg sober en erg mooi. De mening van de recensent en mijn mening verschillen erg omdat de recensent vol lof is en ik het boek toch vrij saai vond. Wel zegt ze dat het boek sober is, en dat vind ik ook, want alles gebeurt op een plaats met een gezin en alles gebeurt zonder onnodige gebeurtenissen Ik ben het wel met de recensent eens dat de waarheid mooi beschreven is omdat ik ook weet dat het boek over de jeugd van de schrijfster gaat.