Lotus brengt geluk door Ellen Tijsinger

A.Samenvatting. Het boek gaat over Lotus, een meisje uit India die is geadopteerd door een Nederlandse familie toen ze 6 was. Haar echte naam is Nalini. Dat betekent lotusbloem of geluksbloem. Ze zit nu in de brugklas en er komt snel een schoolfeest. Het is haar eerste schoolfeest en iedereen moet verkleed komen. Lotus gaat in een sari en ze wordt speciaal opgemaakt door Sumila, de vrouw van Pandit, eigenaar van de wereldwinkel. Het schoolfeest was een succes en ze kreeg allemaal complimentjes en bewonderende blikken. De volgende dag gaat ze weer naar Sumila en Pandit. Ze mag de sari houden. Ze gaat steeds vaker naar Sumila en Pandit, en als ze dan weer thuis komt gaat ze naar haar kamer en steekt ze wierook op. Dan droomt ze over India en hoe het daar was. Ze gaat steeds vaker dromen over India en ze heeft nergens meer zin in. Ze haalt slechte cijfers op school, ze zoekt ruzie en is overal boos over. 2 Dagen voor haar verjaardag gaat Beatrijs, haar moeder, naar de wereldwinkel om een cadeau te komen voor haar te kopen. Dan stormt Lotus de winkel in en schreeuwt dat ze niet meer thuis komt. Ze rent de winkel uit, pakt haar fiets en gaat weg. Laat in de avond wordt ze thuis gebracht door een jongen die haar had gezien bij het station. Hij vertelt dat ze terug wil naar India om haar achtergrond te ontdekken. Pandit vindt dat ze naar India moet gaan en zelf wil ze ook heel graag. Ze zamelen geld in voor de reis naar India. Ze gaat met Pandit en Beatrijs naar India. Ze logeren bij Mohan en z’n vrouw en kind. Mohan is de broer van Pandit. In India gaan ze op zoek naar het oude kindertehuis waar ze is opgegroeid tot haar zesde. Ze zoekt ook naar moeder Nalini, de oude kruidenvrouw, waar ze tot haar tweede was opgegroeid. Bij het kindertehuis komen allemaal herinneringen weer boven en ze herkent de mensen en kinderen die daar zijn. Als ze het oude kruidenvrouwtje hebben gevonden vertelt ze over vroeger en dat ze nooit naar haar biologische moeder toe kan, omdat ze niks weet van haar moeder. Dat is een grote teleurstelling voor Lotus. Op de laatste dag in India gaat Lotus nog 1x terug naar moeder Nalini en dan stapt ze in het vliegtuig terug naar huis. Thuis vertelt ze het hele verhaal en ze laat de video’s zien die ze had gemaakt in India. Ook op school vertelt ze het hele verhaal en alle klassen krijgen de video’s te zien. Lotus heeft een plan om de mensen in India te helpen en haalt weer veel geld op. Ze stuurt een telegram naar Mohan en het kindertehuis dat het geld binnen is voor haar plan. Ruim 2 weken later krijgt ze een kaart van al haar vrienden in India. Er staat op: “lieve Lotus, je brengt geluk!” En dat is het einde van het boek… B.Verhaalanalyse Titelverklaring Voor haar vrienden in India brengt ze geluk, daarom heet het boek Lotus brengt geluk.
Soort boek Dit boek behoort tot de jeugdliteratuur omdat er veel wordt verteld over de gevoelens en gedachten, en omdat het jonge personen zijn. Personages - Lotus, zij is de hoofdpersoon. Ze is geboren in India in een klein dorpje ten noorden van Delhi. Ze is geadopteerd door Nederlanders toen ze 6 was. In India had ze geen kansen en geen toekomst. In India woonde ze in een kindertehuis. Ze is geadopteerd door Beatrijs en Bob, en ze heeft nu 1 broer Wout en 1 zus Lonneke. Ze heeft lange zwarte krullen en een gekleurde huid. Ze is 12/13 jaar oud. Ze zit in de brugklas. - Beatrijs, zij is de adoptiemoeder van Lotus en de moeder van Lonneke en Wout. - Bob, hij is de adoptievader van Lotus en de vader van Lonneke en Wout. - Lonneke, zij is de zus van Lotus. Ze heeft blond haar. Ze zit in de tweede en helpt Lotus vaak met huiswerk. Ze zit bij het schoolkoor en speelt dwarsfluit. - Wout, hij is de broer van Lotus en Lonneke. Hij helpt Lotus vaak met huiswerk. - Pandit, hij is de eigenaar van de wereldwinkel. - Sumila, zij is de vrouw van Pandit. Ze hebben samen 2 kinderen. Ravi van 6 en Tara is nog een baby. - Layla, Annemiek en Daniel, zijn vrienden van Lotus en zitten bij haar in de klas. - Moeder Nalini, zij is het oude kruidenvrouwtje. Ze heeft Lotus tot haar tweede opgevoed. Ze is blind. Tijd Het verhaal speelt zich af in deze tijd en het duur ongeveer een schooljaar. Vertelsituatie Je volgt het verhaal via gedachtes van Lotus en een alwetende verteller. Ruimte Het verhaal speelt zich af op school, bij haar thuis en in India. Opbouw Het verhaal staat in chronologische volgorde met oude herinneringen van Lotus er tussen door. Thema Het thema is adoptie en India. Bedoeling De bedoeling van dit boek is dat als je kinderen adopteerd uit andere landen, dat je rekening moet houden dat ze ooit op een dag hun geboorteland willen ontdekken en hun echte vader en moeder willen zoeken. Taal Het boek is in 2000 geschreven, dus is de taalgebruik van deze tijd. Het is niet moeilijk om te lezen.
C. Mening Het is een mooi meeslepend boek. Als ze in India is, begint haar zoektocht en zou je het liefst mee willen zoeken. In het begin is dit boek een beetje saai, maar eenmaal verder wordt het steeds leuker. Ik heb dit boek in 1 dag gelezen, terwijl ik er normaal 1 á 2 weken over doe. Het is een makkelijk boek om te lezen en het thema is weer eens iets anders. D. Schrijver De schrijfster van dit boek is Ellen Tijsinger. Ze werd geboren in 1947 te Utrecht. In 1970 trouwde ze. Ze kreeg een dochter en een zoon en heeft zelfs al een kleindochter. Ze houdt ervan om in een oude spijkerbroek en een slobbertrui door het bos of in de duinen te zwerven. Daar en in haar dromen worden haar boeken geboren. Maar Ellen Tijsinger krijgt haar inspiratie ook uit de reizen die ze maakt. Ze is met een hulpgoederentransport naar Roemenië geweest en schreef toen ze thuis kwam Vijandig vuur. Daarna trok ze met haar man door Nicaragua, dat leverde het boek De zwarte vulkaan op. Na een bezoek aan Burkina Faso in Afrika reisde ze door India voor het boek Zonnekind. Ze is erg geïntresseerd in andere culturen en komt in haar boeken vaak op voor de zwakkeren in de maatschappij. Vriendschap, het maken van keuzes en jezelf ontdeken zijn aspecten die in haar werk een belangrijke rol spelen. Ze schrijft op een gevoelige, kwetsbare manier die kinderen, maar ook volwassenen aanspreekt. Ellen Tijsinger heeft veel vrienden die een kind uit een ver land hebben geadopteerd. Dat bracht haar op het idee om dit boek te schrijven.