Memoirs of a geisha door Arthur Golden

Arthur Golden, Dagboek van een geisha
Uitgeverij Anthos, 1998 (6e druk januari 1999) Oorspronkelijke titel : Memoirs of a geisha
uitgeverij Alfred E. Knopf
Vertaald door Ronald Cohen Korte samenvatting van de inhoud De hoofdpersoon Chiyo (later Sayuri) is een meisje dat rond 1929 opgroeid in het Japanse vissersdorpje Yoroido. Haar vader is een oude visser en wanneer haar moeder ernstig ziek wordt moeten Chiyo en haar oudere zus Satsu alle huishoudelijke taken op zich nemen. Wanneer Chiyo op een dag wierrook in het dorp moet gaan halen voor haar vader krijgt ze een ongeluk, en meneer Tanaka, de rijkste man van Yoroido, schiet haar te hulp. Meneer Tanaka vind Chiyo een mooi meisje en hij haalt hun vader over zijn dochters aan een geisha-huis in Kyoto te verkopen. Echter wordt alleen Chiyo aan zo'n geisha-huis, een 'okiya' in de geisha wijk Gion, verkocht. Haar zus Satsu komt in een bordeel terecht in de wijk Miyagawa-cho. De okiya waar Chiyo verblijft is de Nitta-okiya, en die wordt geleid door 'Moeder', 'Tante' en 'Oma'. In deze okiya woont ook een van de succesvolste geisha's van Gion, Hatsumomo, een echt kreng dat probeert Chiyo's leven zo onaangenaam mogelijk te maken met haar achterbakse streken. Chiyo's enige vriendin in de okiya is Pompoen, die even oud is als Chiyo, en samen bezoeken ze de geisha school. Door een poging tot ontsnappen uit de Nitta-okiya moet Chiyo van Moeder, Tante en Oma stoppen met de geisha opleiding en als dienstmeid in de okiya werken. Een andere succesvolle geisha, Mameha, de grootste rivale van Hatsumomo, merkt Chiyo op en vindt het zonde dat een meisje met zoveel talent geen geisha wordt. Ze neemt de taak van oudste zus opzich, en stelt Chiyo aan al haar klanten voor. Op deze manier wordt ook Chiyo een succesvol geisha. Onderwerp Het onderwerp van de tekst is het harde leven in de Japanse okiya's waar jonge meisjes tot geisha's opgeleid werden. Ik vind het onderwerp vreselijk interessant, omdat de Japanse cultuur me heel erg aanspreekt. In dit boek staan veel feiten over onder andere traditionele ceremonies beschreven waar ik nog nooit van gehoord had, en dat vind ik dus heel erg interessant. "
De plechtigheid, die door de eigenares van het Ichiriki werd bijgewoond, duurde maar een minuut of tien. Een meid bracht ons een dienblad met verscheidene kommetjes Sake en Mameha en ik dronken er samen van. (...) Vanaf dat moment heette ik geen Chiyo meer. Ik was aspirant-geisha Sayuri." (blz 179) Ik wist niets van het hele geisha leven af toen ik aan het boek begon. Ik dacht dat een geisha een soort Japanse prostituee was, maar door dit boek ben ik toch wel anders gaan denken !!! Een geisha is namelijk geen prostituee maar een soort kunstenares die mannen bezighoud en haar kunsten zoals Shamisen spelen en dansen opvoert. " Een echte geisha zal haar naam nooit door het slijk halen door zich voor een enkele nacht aan een man beschikbaar te stellen. " (blz. 158) Gebeurtenissen Ik vind de gedachten van de hoofdpersoon iets belangrijker dan de gebeurtenissen, omdat bijna het hele boek uit gedachtes van de ik-persoon bestaat. Door haar gedachten weet je hoe Chiyo zich voelt, en wat voor indruk de gebeurtenissen op haar
maken. " Toen zei ze dat ik me weer kon aankleden. Ik voelde me als een dam die een hele rivier tegen moet houden, maar ik was bang dat als Satsu en ik als kleine kinderen begonnen te snikken, we een slechte indruk op Meneer Tanaka zouden maken." Ik vind niet echt dat slechts een gebeurtenis de meeste indruk op me heeft gemaakt, er is in het hele boek zoveel gebeurd ! Maar ik denk toch dat de streken van Hatsumomo de meeste indruk op me gemaakt hebben, want dan leefde ik echt met Chiyo mee en kon ik me niet voorstellen dat iemand om geen enkele reden zo wreed kon doen. " Moet u horen wat er is gebeurd, Moeder', zei Hatsumomo.'Toen ik vanavond naar de okiya terug liep, dacht ik de kleine Chiyo aan het andere eind van de steeg met een man te zien praten. Ik lette er niet op, want ik wist niet dat zij het kon zijn. Per slot mag ze de deur niet uit. Maar toen ik in de kamer kwam, merkte ik dat mijn hele sieradenkistje overhoop was gehaald en ik holde weer naar beneden, net op tijd om te zien dat Chiyo de man iets gaf. Ze probeerde weg te rennen, maar ik kreeg haar nog te pakken. (...)' De man is ontsnapt,' ging Hatsumomo verder, ' maar volgens mij heeft Chiyo een paar sieraden van me aan hem verkocht om aan geld te komen. (...) Ik zat nog altijd op mijn knieen op de grond, maar zodra ik met Moeder alleen was keek ik op en fluisterde: ' Er is niets van waar, Moeder...'." (blz. 97)
Personages De hoofdpersoon is dus Chiyo. Ze is best wel een heldin, want ze is vreselijk dapper. Het leven in de okiya was vreselijk, en als je ook maar iets verkeerd deed werd je vreselijk gestraft. Ondanks dat haalt Chiyo toch streken uit, terwijl ze weet wat er kan gebeuren. " Op Hatsumomo wreekte ik me door de duivenuitwerpselen die ik van de stapstenen van de binnenplaats moest afspoelen, bij elkaar te krabben en door haar gezichtscreme te doen. " (blz. 86) Je leert de hoofdpersoon Chiyo heel goed kennen, omdat bijna het hele boek uit gedachten van haar bestaat. Je weet precies wat ze bij welke situatie denkt en hoe ze zich voelt. " Als ik mijn armen en benen had verloren in plaats van mijn familie en ouderlijk huis, zou ik me denk ik de eerste paar dagen in die vreemde omgeving niet ongelukkiger hebben gevoeld." Ik kan me niet goed verplaatsen in een van de personages, ze hebben allemaal zo'n extreem karakter of erg veel meegemaakt ! En in Chiyo kan ik me al helemaal niet inleven, want ik zou niet weten hoe het zou zijn als je je ouders kwijt raakt, in een okiya terechtkomt met zo'n kreng als Hatsumomo, en dan ook nog eens je zus verliest. Verplaatsen kan ik me dan niet, af en toe leefde ik wel vreselijk met Chiyo mee. Als Bijvoorbeeld Hatsumomo haar weer eens iets had aangedaan, of als er thuis in de okiya iets vreselijks gebeurde. " 'sWinters moesten Pompoen en ik onze handen harden door ze in ijswater te houden tot we het uitschreeuwden van de pijn en daarna moesten we buiten in de ijzige kou van de binnenplaats shamisen studeren." (blz. 155) Opbouw Af en toe vond ik het verhaal wel spannend, bij van die gebeurtenissen waar een heleboel van af hing. " Ik wist dat ik me in de nesten had gewerkt, want het zou me nooit lukken weer omhoog te klimmen. Maar zou ik loslaten, dan zou ik op datzelfde moment stuurloos over het dak naar beneden glijden.(...) Mijn handpalmen moesten drijfnat geweest zijn van het zweet, want zodra ik ze op het dak legde begon ik steeds meer snelheid te krijgen in plaats van langzamer te gaan. (...) En toen opeens was er geen dak meer." (blz. 104) Het boek begon me al vanaf het begin te boeien. Hier begint Sayuri namelijk met het vertellen van haar levensverhaal, en ze vertelt dat die ene dag de beste maar ook de slechtste dag van haar leven was. En ik was benieuwd waarom dat dan zo was. De reden dat het de beste was was dat ze meneer Tanaka ontmoette en zonder hem was ze nooit naar Kyoto gegaan. Maar de slechtste was het omdat ze dankzij meneer Tanaka ook haar ouderlijk huis, ouders en zus kwijt raakte. Het einde is wel duidelijk, de Voorzitter, een belangrijke man, wordt haar danna en Sayuri verhuist na de tweede wereldoorlog naar New York en begint daar een theehuis. "
In augustus van datzelfde jaar verhuisde ik naar New York en opende daar een heel klein, eigen theehuis voor Japanse zakenlieden en politici die daar op reis waren." (bzl. 455) Ik vind het wel prettig dat het een duidelijk einde is, anders blijf je zo benieuwd over hoe het nou met iemand afgelopen zou zijn. Taalgebruik Ik vind het taalgebruik van het boek af en toe vreselijk moeilijk, maar dat komt omdat het boek eigenlijk van een te hoog niveau is. Er zijn lange zinnen, en er worden af en toe ook wel moeilijke woorden gebruikt. Ik kan hier niet echt een citaat van geven, want het hele boek is zo'n beetje zo. Ik vind het taalgebruik wel passen bij de personages en het onderwerp, Sayuri is als ze haar levensverhaal verteld al een oude vrouw, en dus heel erg wijs, en daarom worden er gewoon moeilijke woorden gebruikt. De enige echte bijzonderheden - afgezien van het moeilijke taalgebruik- zijn de vele Japanse woorden er termen die veel worden gebruikt. O.a.: "Danna" - Een soort beschermheer "Okiya" - Geisha-huis "Shamisen" - Snaarinstrument "Uchikomi" - Bepaalde manier van dansen "Sarashi" - Bepaalde manier van dansen "Tutsumi" - Slagintrument "Kabuki" - Toneelvorm Eindoordeel Ik vond het echt een prachtig boek! Ik hou helemaal niet van lezen en ik lees dan ook nooit, maar dit boek boeide me echt! De combinatie van al die gebeurtenissen, wreedheid, gedachtes maakt het boek tot een boeiend geheel. Je kan echt niet ophouden met lezen, want je wil steeds weten hoe het verder gaat. Ik raad het echt iedereen aan, ook al hou je niet van lezen.