Achtste-groepers huilen niet door Jacques Vriens

Beoordeling 7
Foto van een scholier
Boekcover Achtste-groepers huilen niet
Shadow
  • Boekverslag door een scholier
  • Klas onbekend | 1358 woorden
  • 28 juni 2001
  • 437 keer beoordeeld
Cijfer 7
437 keer beoordeeld

Boekcover Achtste-groepers huilen niet
Shadow

In de groep van juf Ina is vaak heibel, vooral over het voetballen in de pauze. Gelukkig is juf erg goed in het bedenken van originele oplossingen. Maar als Akkie ernstig ziek blijkt te zijn, kan ook juf niks meer verzinnen. Heel groep acht leeft mee. Gelukkig kan Ankie het niet laten om zich ook vanuit het ziekenhuis overal mee te bemoeien. Of het nou gaat om de afsc…

In de groep van juf Ina is vaak heibel, vooral over het voetballen in de pauze. Gelukkig is juf erg goed in het bedenken van originele oplossingen. Maar als Akkie ernstig ziek blij…

In de groep van juf Ina is vaak heibel, vooral over het voetballen in de pauze. Gelukkig is juf erg goed in het bedenken van originele oplossingen. Maar als Akkie ernstig ziek blijkt te zijn, kan ook juf niks meer verzinnen. Heel groep acht leeft mee. Gelukkig kan Ankie het niet laten om zich ook vanuit het ziekenhuis overal mee te bemoeien. Of het nou gaat om de afscheidsavond, het schoolvoetbaltoernooi of het plan om de juf aan een nieuwe man te helpen!

Achtste-groepers huilen niet door Jacques Vriens
Shadow
ADVERTENTIE
Overweeg jij om Politicologie te gaan studeren? Meld je nu aan vóór 1 mei!

Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter. 

Meer informatie
Het verhaal, te horen van een vrouw die haar kinderen zolang niet heeft gezien. Het gaat over kindermisbruik. Een vader en moeder van twee kinderen vertellen wat zei meegemaakt hebben. Hun kinderen zijn in Italie seksueel misbruikt ze vertellen hoe ze daar mee omgaan. en de dader moet nog naar de rechter. Daarna vertellen nog wat andere mensen ook nog wat over dit soort dingen. En op het eind hoor je een gesprek tussen twee moeders over hun kinderen. kindermisbruik volwassenen, het is een heel serieus programma Korte inhoud In de groep van juf Ina (groep 8) hebben de kinderen dikwijls ruzie over het trapveldje; de jongens vinden dat de meiden niet kunnen voetballen en de meiden proberen met veel geweld de bewijzen dat ze het wel kunnen. Juf Ina heeft samen met de meester van groep 7 een oplossing gevonden, er wordt een voetbaltoernooi georganiseerd voor alle scholen en de kinderen moeten er samen voor trainen. Het toernooi wordt gehouden ter ere van het jubileum van de school. De oplossing lijkt goed te zijn, maar de twee grootste rivalen zijn niet tevreden en gaan na schooltijd met z’n tweeën de strijd uitvechten. Akkie en Joep zijn eigenlijk even sterk, maar de juf grijpt in voordat de strijd beslist is. Akkie is erg benauwd nadien en haar vriendin is erg bezorgd, omdat ze hier al eerder last van heeft gehad. Eenmaal thuisgekomen is ook Akkie’s moeder snel op de hoogte en neemt Akkie mee naar de dokter. Daar wordt bloed geprikt en na schooltijd staan Akkie’s ouders haar enigszins ongeduldig op te wachten. Ze moet naar het ziekenhuis en krijgt daar een hele vervelende prik; een beenmergpunctie en uit die punctie blijkt dat ze leukemie heeft. Ze wordt meteen opgenomen in het ziekenhuis. De klas van juf Ina is helemaal in rep en roer. Ze zijn allemaal heel erg geschrokken en vragen zich af wat er gaat gebeuren met Akkie. Vooral Joep is bang dat het zijn schuld is. De klas gaat samen met Akkie een lange weg van chemokuren en behandelingen in. De ouders van Akkie blijven in het ziekenhuis en de klas denkt veel aan haar. Ze maken tekeningen voor haar en sturen kaarten. Na de eerste chemokuur mag Akkie naar huis en zelfs naar school! Akkie vindt het vreselijk dat ze niet mee kan doen met het voetbaltoernooi en is ook bang dat ze niet meekan op schoolkamp en niet mee kan doen aan de musical. Wel blijft ze ondertussen haar leventje leiden, want ze wordt verliefd en krijgt een vriendje. Samen met vriendinnen probeert ze zelfs de juf te koppelen aan de meester van groep 7. Akkie moet weer terug naar het ziekenhuis voor verdere behandeling en haar ouders besluiten dat ze niet mee kan op schoolkamp, echter als Akkie en haar vriendinnen en zelfs de juf met allerlei oplossingen komen aandragen besluiten ze dat Akkie toch wel meekan, maar alleen als ook haar moeder meegaat als kookmoeder. Na het schoolkamp gaat het niet meer zo goed met Akkie en moet ze weer terug naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis verzint ze nog wel het hele script van de musical. Later in het ziekenhuis werd ontdekt dat Akkie inmiddels ook uitzaaiingen in de hersenen had. Elise zag dat Akkie’s vader het er erg moeilijk mee had en durfde niet te vragen wat dat waren. De klas had ook wel door dat het heel erg slecht met Akkie ging. De juf ging nog een keer samen met Elise naar het ziekenhuis toe. Ze mochten niet meer bij Akkie op de kamer. Ze schrokken allebei van haar. Akkie kon Elise en de juf wel zien en lachte naar ze. Dit was de laatste keer dat ze Akkie hebben zien lachen want twee dagen erna stierf ze. Tijdens de musical zongen de kinderen een prachtig lied dat ging over afscheid maar ook wel een beetje voor Akkie was bedoeld.
Perspectief; vertelsituatie Het verhaal wordt in het geheel verteld door de alwetende verteller; ‘Nou..’ mompelde Akkie net iets te hard, ‘He Akkie’ zei Elise. Tussendoor worden er stukje uitgelegd door de alwetende verteller in een alwetende situatie. Het verhaal wordt verteld in de tegenwoordige tijd, alleen de personen halen wel eens iets op dat ze dan in de verleden tijd plaatsen. Elise zei tegen Brammetje: ‘Het was maar goed dat jij even weg moest, want toen heb je wel een fantastisch plan bedacht!’ Ruimte De ruimte waarin de personen worden niet uitvoerig beschreven; iedereen kan zich wel voorstellen hoe een klaslokaal eruitziet en hoe een trapveldje eruit ziet. Alleen het ziekenhuis en de kamer van Akkie en de dokter en verpleegsters krijgen iets meer aandacht, de dokter had een kaal hoofd met een snor; de verpleegster zag er uit als een engeltje met Limburgs accent; de afdeling was versierd met kindertekeningen en Akkie’s kamer was behangen met tekeningen en kaarten was al haar familie en klasgenoten. Tijd De vertelde tijd is iets minder dan 1 schooljaar; het verhaal begint als het schooljaar net is begonnen en het verhaal eindigt als het schooljaar bijna is afgelopen. De verteltijd is 175 bladzijdes; ongeveer 2 uur. Tijdverloop in het verhaal is chronologisch. In het verhaal zitten geen flashbacks en ook geen flashforwards, wel praten de kinderen vaak over wat er met Akkie gaat gebeuren, maar dat zijn voorspellingen die helaas niet gaan uitkomen. Het verhaal begint gewoon bij het begin. Het verhaal heeft een gedeeltelijk gesloten einde; we weten wel wat er met Akkie gebeurd is, maar we weten niet hoe het de kinderen zal vergaan en natuurlijk de juf, meester en de ouders van Akkie. Spanning Het verhaal bevat verschillende spanningsbogen; Blz. 37; is Akkie ziek? Is wel de grootste boog en overlapt het hele verhaal. Iedere kleinere spanningsboog is dan gebaseerd op deze; zal de kuur aanslaan? Kan ze meedoen met het toernooi? Hoe ziek is Akkie dit keer? Hoe lang moet Akkie in het ziekenhuis blijven? Kan ze mee op schoolkamp? Gaat Akkie echt dood of zal het redden? Personages Hoofdpersonen: Akkie: round character, we krijgen meerdere kanten van Akkie te zien, hoe ze is als ze vrolijk is, als ze verdrietig is, als ze boos is, als ze onder invloed van de medicijnen staat. Elise: beste vriendin van Akkie, round character, We zien Elise hoe ze is als ze vrolijk, onbezorgd is en hoe ze is als ze erg bezorgd is om Akkie, we zien haar verdrietig en boos. Juf Ina: de juf van groep 8, round character, We zien de juf als juf, maar ook als begeleider van de kinderen, ze steunt de kinderen en zoekt oplossingen voor Akkie en haar ouders zodat ze wel met de activiteiten mee kan doen, we zien haar ook als gewoon “persoon”, ze is verdrietig om Akkie en is niet bang om dat te laten zien. Ouders van Akkie; flat characters, we zien ze alleen in het ziekenhuis en om Akkie heen als ze thuis is. We weten niet wat ze denken. Klasgenoten van Akkie; flat characters, we weten wat hun karaktertrekken zijn en hoe ze reageren op bepaalde situaties maar we weten niet hoe ze denken en we zien geen verschillen in de verschillende stemmingen waar ze doorheen gaan. Dokter Snor; flat character, we zien hem alleen als dokter en hoe hij zijn beroep uitoefent. Veerle; flat character, verpleegster in het ziekenhuis. We zien haar alleen als ze haar beroep uitoefent.
Motieven · voetbal; het verhaal begint hiermee en komt herhaaldelijk terug; Akkie vindt dit toernooi erg belangrijk en wil er graag bij zijn. · Schoolkamp; ook hier wil Akkie graag bij zijn en ze doet er alles voor om dat te realiseren · Klasgenoten; Akkie haar klasgenoten betekenen veel voor haar, ze wil graag bij ze zijn en wordt vaak vrolijk als ze er één spreekt. · Ouders; Akkie realiseert zich dat ouders heel belangrijk voor je zijn. Ze zegt op een gegeven moment ook:’Wacht maar tot jij in het ziekenhuis komt, dan besef je pas hoe belangrijk ouders voor je zijn!” Thema Op het moment dat je leven niet meer vanzelfsprekend lijkt ga je de gewone dingen uit het leven extra waarderen en doe je veel moeite om ze toch te realiseren.

REACTIES

S.

S.

Ik vond het een goeie samenvatting en je hebt het heel goed uitgelegd.
doei Sandra

22 jaar geleden

H.

H.

Leuk gedann

22 jaar geleden

H.

H.

echt een handige site
ik doe mijn boek bespreeking erover

13 jaar geleden

A.

A.

Thnx dankzij jou heb ik een 9 gehaald voor mijn boekbespreking!!!
Echt thnx ik was te lui om zelf iets te schrijven! Your are amzing!!!

12 jaar geleden

W.

W.

VET LEUK GESCHREVEN

12 jaar geleden

J.

J.

bedankt deze site is echt handig
thanx

12 jaar geleden

D.

D.

goed gedaan en duidelijk verwoord

6 jaar geleden

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.

Andere verslagen van "Achtste-groepers huilen niet door Jacques Vriens"