· Korte samenvatting van het verhaal Barbara Rozenmeyer is lerares Frans op een rooms-katholieke middelbare school. Ze krijgt een relatie met een van haar leerlingen, Guido Maenhout. Guido zit in de eindexamenklas. Hij trekt haar aan. Hij is speciaal, mooi, intelligent en anders dan anderen. Op een dag fietst Guido een stukje met haar mee vanuit school en hebben ze het over het boek ‘Chéri’. Guido leent boeken van Barbara. Hij speelt regelmatig scènes uit romans of toneelstukken na. Als Guido op een avond bij haar thuis is, beland hij bij haar in bed en zo begint hun verhouding. Guido wordt twee keer een aantal dagen geschorst vanwege roken in de school. Tijdens zijn schorsingen gaat hij overdag bij Barbara thuis zitten, zodat zijn ouders er niet achter komen. Barbara is bang om Guido te verliezen. Ze verlangt en denkt voortdurend aan hem en de dingen die ze met elkaar deden. Een collega van Barbara, meneer Beverman, komt achter de affaire van haar en Guido en verspreid het feit dat ze een relatie met elkaar hebben. Daardoor wordt ze het slachtoffer van pesterijen van leerlingen, krijgt ze brieven thuis gestuurd met beschuldigingen en klachten van boze ouders. Ze wordt door haar collega’s en omgeving genegeerd. Barbara wordt ontslagen en haar affaire met Guido is beëindigd als hij na het behalen van zijn examens vertrekt naar de toneelschool in Amsterdam. · Waarom heb je dit boek gekozen? Voor het vak Nederlands moest je twee boeken kiezen met ongeveer hetzelfde onderwerp in het thema relaties. Bij het zoeken in de bibliotheek naar boeken met leeftijdverschil zag ik in de bibliotheekcomputer ‘Het rookoffer’ staan. ‘Het rookoffer’ zat bij de Penta Pockets 1999 en die heb ik thuis. Het leek me ook wel een leuk boek en het bevat niet zoveel pagina’s.
· Eerste reactie op het boek In het begin, de eerste paar hoofdstukken, vond ik het boek niet leuk. Alles wat Barbara dacht en deed werd heel erg uitgebreid beschreven. Veelte uitgebreid naar mijn mening. Sommige stukken vond ik heel lang duren dat maakte het wat saai. Vaak werd te lang dezelfde gebeurtenis beschreven, daardoor leek het net of je niet opschoot met het boek. Je kwam laat maar zeggen wel verder qua pagina’s, maar niet qua inhoud. Het was moeilijk om er in te komen. In het begin vond ik het boek best wel verwarrend. Het verhaal wordt namelijk in omgekeerde volgorde verteld en het duurde even voordat ik daar achter kwam. Wat ik jammer vind aan het boek dat je de gevoelens en gedachten van Guido niet te weten komt. Je komt wel heel goed te weten wat de gedachten en gevoelens van Barbara zijn. Alles wordt beschreven vanuit Barbara, maar ik zou ook wel willen weten wat Guido van dingen als bijvoorbeeld hun relatie vind. Het boek werd steeds leuker naarmate je verder leest. Tijdens het lezen ga je het boek steeds beter begrijpen. Je leert de verhaalpersonen kennen en je weet beter wat er speelt of wat er aan de hand is. Het verhaal en de situatie in het boek ga je beetje bij beetje door hebben. De betekenis van stukken die je hebt gelezen, worden naarmate je verder leest duidelijker. · Beschrijving van het vertelperspectief Barbara Rozenmeyer is de personale verteller van het verhaal. Je weet precies wat ze denkt en voelt. Je komt zo dichter bij haar te staan als lezer, omdat je precies weet wat ze meemaakt en wat dat met haar doet. Bij de andere personages weet je alleen wat ze zeggen of doen, die zijn niet verder uitgediept. Voor mij als lezer kun je je minder goed inleven in de personages die niet uitgediept zijn. Omdat het perspectief bij Barbara ligt, is de structuur van het verhaal eraan aangepast. De lezer blikt met haar gedachten en gevoelens terug op de affaire. · Beschrijving van het tijdsverloop Het verhaal wordt in omgekeerde volgorde verteld. Het effect daarvan op de lezer is dat je al weet hoe het afloopt. Dat heeft tot gevolg dat verrassingen uitgesloten zijn. Het verhaal beslaat een periode van een jaar, van augustus tot augustus. · Beschrijving van de ruimte(s) waarin het verhaal zich afspeelt. De gebeurtenissen spelen zich af in het huis van Barbara en de school waar zij lesgeeft. Daar zien Guido en Barbara elkaar en dat is de plek waar Guido overdag verblijft tijdens zijn schorsing. De ruimte(s) worden niet beschreven, er wordt niet beschreven hoe haar kamer, de school er uitzien. Er wordt alleen beschreven wat er gebeurd en wat de personages doen en hoe sommige personages eruitzien. De ruimte heeft geen effect op mij als lezer. Je kan geen beeld vormen van waar het verhaal zich afspeelt of hoe het er uit ziet. · Beschrijving van de belangrijkste personages+indruk van/visie op die figuren. Barbara Rozenmeyer: Ze is de hoofdpersoon van het boek. Ze is een 36-jarige lerares Frans en geeft les op een rooms-katholieke middelbare school. Ze heeft een verhouding met een van haar leerlingen, Guido. Ze is al een keer eerder getrouwd geweest. Ze kleedt zich meestal als Parisienne en heeft donker haar en donkere ogen. Ze vindt Guido helemaal geweldig en verlangt voortdurend naar hem. Ze kan haar collega, Beverman, niet uitstaan. Ze lijkt me wel een lieve vrouw, omdat ze zich nooit gemeen voordoet. Ze is vind ik niet slim bezig. Ze heeft een affaire met iemand die hun relatie niet echt serieus neemt, ze weet dat hij haar gaat verlaten en het ook nog eens een leerling. Ze denkt niet realistisch. Ze weet dat hij weggaat en wat de gevolgen van een relatie met een leerling kunnen zijn, maar zij denkt alleen aan hoe leuk Guido is, ze laat zich helemaal in palmen door Guido. Hij heeft de touwtjes in handen en zij blijft maar hopen dat hij haar niet verlaat. Dat komt nogal wanhopig op me over. Ze is heel erg onzeker. Guido lijkt veel dominanter dan zij terwijl zij veel ouder is en meer ervaren is. Ze doet ook vaak hele andere dingen dan ze denkt of die ze eigenlijk had willen doen of zeggen tegenover anderen. Guido Maenhout: Hij is de andere hoofdpersoon. Hij is een 18-jarige middelbare scholier en hij zit in de eindexamenklas. Hij heeft een affaire met zijn lerares Frans, Barbara. Hij is een uitzonderlijke, intelligente leerling en zeer goed in Frans. Hij zit tussen man en jongen in en ziet er knap uit. Hij houdt heel erg van toneelspelen, daarom speelt hij regelmatig korte scènes na voor Barbara. Hij komt op mij over alsof zijn affaire met Barbara hem helemaal niets kan schelen. Alleen het behalen van zijn eindexamen vindt hij belangrijk, zodat hij naar de toneelschool kan. Hij geniet van zijn vrijheid. Zijn gevoelens drukt hij uit in de scènes die hij speelt. Door het na spelen van die stukjes, laat hij aan Barbara weten wat hij bedoeld. Dhr. Beverman: Geschiedenisleraar en collega van Barbara. Hij heeft een oogje op Barbara. Hij is een jaloers type en een slim persoon. Hij lijkt me niet zo’n sympathieke man. Hij is namelijk degene die de verhouding van Guido en Barbara in het openbaar heeft bracht. Ik vind zijn gedrag vervelend, omdat hij altijd gelijk wil hebben. Hij is een slim persoon en laat dat merken door de ander af te troeven.
· Hoe komt het thema in het boek naar voren en is dit ook het hoofdthema. Het thema is onmogelijke relatie en dit is ook het hoofdthema. Het thema onmogelijke relatie komt naar voren door de relatie van Barbara en Guido. Het hele verhaal draait om de verboden relatie van Barbara en Guido. Het is een onmogelijke relatie, omdat Barbara lerares is en Guido een leerling van haar. Volgens de Nederlandse normen is het niet ‘normaal’ om als lerares of leraar een relatie met een van je leerlingen te hebben, het is zelfs verboden. Guido neemt de relatie van hem en Barbara niet zo serieus en vind het niet zo belangrijk. Barbara daarentegen vind Guido het beste wat haar ooit is overkomen en verlangt voortdurend naar hem. Barbara heeft veel meer gevoelens voor Guido dan hij voor haar. Dat maakt hun relatie ook onmogelijk. Het thema leeftijdsverschil speelt ook een rol in het boek. Barbara is namelijk 18 jaar ouder dan Guido. Dat thema komt in het boek naar voren doordat hun leeftijdverschil soms aan haar geweten knaagt. Barbara wil haar relatie met Guido niet verbreken ondanks dat ze weet dat ze niet slim bezig is. Ook blijkt het thema, leeftijdsverschil, uit de negatieve reacties die ontstaan nadat hun affaire bekend is gemaakt. · Mooiste passage De mooiste passage van het boek vind ik de passage in het begin van het boek (blz. 2,3&4) waarin Guido haar verlaat en hoe zij erop reageert. In de passage voert Guido een toneelstukje op uit het boek Chéri van Colette. Chéri gaat over een jongeman, die een verhouding heeft met een oudere vrouw. Hij verlaat haar voor een leeftijdgenote, maar kan zijn ex niet vergeten en wordt heel ongelukkig. Hij speelt een stukje na waar Chéri zijn oudere minnares verlaat. Eerst deed die passage mij niet zoveel, want je weet niet wat er aan de hand is en waarom hij zo doet en waarom zij zo reageert. Pas toen ik het boek uit had wist ik wat die passage betekende en dan valt alles op z’n plaats. Het mooie eraan is dat het Guido’s manier is om de boodschap over te brengen en afscheidt te nemen. Je merkt ook duidelijk hoeveel Guido voor Barbara betekent. Het is wel toepasselijk dat Guido met die scène afscheidt neemt, want het boek Chéri had hen een jaar eerder samengebracht en de scène sloeg precies op de situatie waarin Barbara en Guido zich bevinden. · Beoordeling van het boek Ik vind het een leuk boek. In het begin vond ik het boek niet zo leuk, je wist niet precies wat er aan de hand was en alles werd heel uitvoerig beschreven, maar naarmate het boek vorderde werd alles duidelijk en leuker. Er is heel goed beschreven wat Barbara denkt en voelt. Je weet hoe ze echt is en kan je goed inleven in haar en de situaties waarin ze zich verkeerd. Ik vind de manier van schrijven in dit boek leuk en prettig lezen. Er zitten in het boek goeie vergelijkingen zoals: ‘Alle ogen richtten zich gedurende korte tijd op haar met koele afstandelijkheid, zoals het publiek in een rechtbank naar de beklaagde kijkt’. Hierdoor is het duidelijker hoe de situatie is. Ook gebruikt de schrijfster leuke beeldspraken zoals: 'Ja, wie verliest moet iets uittrekken,' herhaalde Barbara luchthartig, zoals ze dertig jaar eerder: Ja, laten we doktertje spelen, kon hebben gezegd. (blz. 81) Het boek is heel origineel qua opbouw. Het is in omgekeerde volgorde verteld. Dat is aan het begin nogal verwarrend, maar als je dat eenmaal door hebt, leest het heel gemakkelijk. De schrijfster probeert in het boek toch spanning en kleine verrassingen in te brengen. Dat is wel iets wat in het totale boek mist (je weet vanaf het begin hoe het afloopt).