Flaptekst

Eerste zin

Mae Mobley is geboren op ’n vroege zondagochtend in augustus, in 1960.

Samenvatting

Aibileen is een zwarte hulp in de familie Leefolt. Ze heeft de zorg op de tweejarige Mae Mobley die door haar ouders wordt geleerd dat zwarte mensen onderdoen aan de blanke mensen. Aibileen is dit vooroordeel zat en doet er alles aan om Mae Mobley bij te brengen dat ze helemaal niet zo verkeerd is en dat het verschil in huidskleur er helemaal niet toe doet omdat ze gewoon dezelfde mensen zijn ondanks het verschil in uiterlijk. Elizabeth Leefolt speelt samen met een groepje blanke vrouwen in een bridgeclub. Deze club komt regelmatig bij elkaar waardoor er vaak blanke vrouwen over de vloer komen bij miss Leefolt. Zo komen ook Hilly Holbrook en Eugenia Skeeter regelmatig over de vloer. 

Als miss Leefolt een voorstel doet om de zwarte hulpen een andere wc te geven zodat ze geen ziektes over kunnen dragen, lijkt er iets te ontploffen in miss Skeeter. Ze is het hier niet mee eens en vindt dat er geen onderscheid meer gemaakt moet worden tussen blanke en zwarte vrouwen. Als het plan over de wc’s van miss Leefolt vaststaat besluit miss Skeeter om hier iets mee te gaan doen.

Ondertussen heeft Aibileen tijdens het bridgen te horen gekregen dat Minny, een andere zwarte hulp, ontslagen zal worden bij Hilly haar moeder. Hilly noemt Minny een dief en is van plan om haar te ontslaan. Omdat Minny thuis wordt mishandeld door haar man moet ze zo snel mogelijk nieuw werk krijgen zodat ze thuis geen problemen krijgt en gewoon geld kan verdienen. Uiteindelijk komt ze in de familie van Johnny en Celia Rae Foote, die haar een goed salaris geven en waar de omstandigheden ook goed zijn om te werken.

Miss Skeeter heeft inmiddels de grootste plannen. Ze wil schrijfster worden en om te beginnen met schrijven heeft ze de opdracht gekregen om artikelen over huishoudproblemen te schrijven. Aangezien ze hier niks van af weet vraagt ze Aibileen om hulp. Aibileen wil haar onder werktijd helpen en samen schrijven ze keer op keer de artikelen. Na een tijdje heeft miss Skeeter een goed idee en wil ze samen met Aibileen een boek schrijven over het leven van een zwarte hulp. Ze wil hierin de gevoelens en emoties van de zwarte hulpen omschrijven, zodat de blanke mensen kunnen zien hoe het leven van een zwarte hulp er daadwerkelijk uitziet. Altijd heerst een groot racisme en lijkt het alsof de verschillen tussen hen belangrijker zijn dan de overeenkomsten.
Omdat ze dit idee echt uit wil werken besluit ze om contact op te nemen met een uitgever. De uitgever zegt dat ze maar een manuscript moet maken en dat er een kleine kans bestaat dat het boek daadwerkelijk uitgegeven wordt. Samen met Aibileen gaan ze op zoek naar andere zwarte hulpen die misschien mee willen schrijven aan het verhaal. Dit is echter niet makkelijk: iedereen is bang om gepakt te worden en niemand vertrouwt de blanke miss Skeeter.

Als er een andere zwarte hulp in de gevangenis komt lijkt er een knop om te slaan bij de zwarte hulpen waardoor iedereen ineens mee wil werken. Dagen lang schrijven ze over de levensverhalen van de zwarte vrouwen en miss Skeeter vertaalt het thuis naar een samenhangend verhaal dat uiteindelijk een boek moet vormen. Tijdens deze levensverhalen komt miss Skeeter er ook eindelijk achter wat er met Constatine is gebeurd. Constatine is de voormalige zwarte hulp van haar ouders die miss Skeeter heeft opgevoed. Als ze gaat studeren komt ze erachter dat haar hulp weg is en haar ouders hebben altijd gelogen over de reden waarom Constatine weg is.

Uiteindelijk, na lang zwoegen van miss Skeeter, Minny, Aibileen en twaalf andere hulpen, is het verhaal goed gekeurd waardoor het uitgegeven kan gaan worden. De namen van de zwarte hulpen, de blanke gezinnen en de plaatsnamen zijn veranderd zodat niemand erachter komt dat het verhaal afkomstig is uit Mississippi. Helaas wordt het verhaal al snel door verschillende details herkend, waardoor het leven van de blanke vrouwen en miss Skeeter flink zuur wordt gemaakt. Niemand is het ermee eens dat het onrechtvaardige behandelen van de zwarte vrouwen ter sprake moet komen.

Personages

Miss Skeeter

De echte naam van miss Skeeter is Eugenia Skeeter. Ze heeft blauwe ogen, blond krullend haar en ze wil het liefste schrijfster worden. In het verleden is ze opgevoed door de zwarte hulp Constatine, maar toen ze is gaan studeren is ze Constatine uit het oog verloren. Later blijkt dat de ouders van Eugenia Constatine op een rare manier ontslagen hebben waardoor Constatine en Eugenia geen contact meer hadden. Uiteindelijk is Constatine, tot groot verdriet van Eugenia, overleden.

Aibileen

Aibileen is de zwarte hulp van het gezin Leefolt. Ze is 53 jaar en heeft inmiddels al verschillende gezinnen gehad waarvoor ze moest zorgen. Aibileen heeft een zoon die een paar jaar terug overleden is door een ongeluk.

Minny Jackson

Minny is de zwarte hulp voor Celia Rea Foote en is bevriend met Aibileen. Ze heeft geen blad voor haar mond en gooit alles eruit wat haar dwars zit. Dit heeft haar al verschillende baantjes gekost en ze gaat dan ook van het ene gezin naar het andere omdat ze overal ontslagen wordt. Ze is klein en dik, heeft zwarte krullen en is 36 jaar. Minny heeft veel kinderen waarvoor ze moet zorgen en haar man is alcoholverslaafde waardoor hij vaak agressief reageert.

Miss Leefolt

Miss Leefolt, ook wel Elisabeth Leefolt, is de moeder van Mae Mobley en is in het verhaal zwanger van haar zoontje. Ze is mager, 23 jaar en heeft bruin haar.

Mae Mobley Leefolt

Mae Mobley is de dochter van miss Leefolt en wordt opgevoed door Aibileen. Ze is twee jaar, heeft honingblonde krullen en bruine ogen.

Hilly Holbrook

Hilly Holbrook is de gemeenste blanke vrouw uit het verhaal. Ze kijkt niet naar de gevoelens van de zwarte vrouwen en komt alleen maar op voor de rechten van de blanke vrouwen. Ze heeft donkerbruin haar.

Celia Rae Foote

Minny werkt in het gezin van Celia Rae Foote. Het is een eenzame 23-jarige vrouw die niet kan koken en geen vrienden heeft.

En verder

De volgende zwarte hulpen hebben ook nog geholpen om het boek te schrijven: Alice, Eula, Fanny Amos, Winnie, Floralau, Cleontine, Louvenia en Callie. In het verhaal is duidelijk een verschil in relaties op te merken. Aan het begin vertrouwen de zwarte hulpen miss Skeeter niet omdat ze blank is. Later in het verhaal krijgen ze steeds meer vertrouwen in haar en durven ze hun hele levensverhaal op tafel te gooien waardoor zich uiteindelijk een mooi verhaal kan vormen. Daarnaast verslechtert de relatie tussen miss Skeeter en haar beste vriendin Hilly Holbrook. Aan het begin zijn ze nog beste vrienden, maar zodra Hilly Holbrook met racistische ideeën komt doet miss Skeeter haar mond open en laat ze het racisme niet gebeuren. Dit gaat ten koste van haar vriendschap met Hilly.

Quotes

"‘Ik wil je interviewen. Over hoe het is om als hulp te werken.’ Een rode bal rolt m’n tuin in. Het kleine jochie Jones van de overkant rent erachteraan. Als-ie miss Skeeter ziet, blijft-ie stokstijf staan. Dan spurt-ie m’n tuintje in, hij raapt snel de bal op en hij draait zich om en rent weg alsof-ie als de dood is dat ze ‘m te grazen zal nemen. ‘Zoals voor de Miss Myrna-stukjes?’ zeg ik met een uitgestreken gezicht. ‘Over schoonmaken?’ ‘Nee, niet zoals Miss Myrna. Ik heb het over een boek,’ zegt ze met grote ogen. Ze is opgewonden. ‘Verhalen over hoe het is om voor een blank gezin te werken. Hoe het is om voor bijvoorbeeld… Elizabeth te werken.’" Bladzijde 119

"De zon is fel, maar m’n ogen staan wijd open. Ik sta bij de bushalte, zoals ik al zo’n jaar of veertig doe. Dertig minuten, en m’n hele leven is… klaar. Misschien moet ik blijven schrijven, niet alleen voor de krant, maar iets anders, over alle mensen die ik ken en de dingen die ik heb gezien en gedaan. Misschien ben ik nog niet te oud om opnieuw te beginnen. Om die gedachte moet ik tegelijk lachen en huilen. Want gisteravond dacht ik nog dat ik d’r voor mijn niets nieuws meer bij was." Bladzijde 487

Thematiek

Discriminatie en racisme

Het thema van dit verhaal is dat de verschillen tussen de zwarte en de blanke vrouwen minder belangrijk zijn dan de overeenkomsten die ze hebben. Er wordt in dit verhaal heel erg duidelijk gemaakt wat de verschillen zijn tussen de blanke en de zwarte vrouwen. De zwarte vrouwen mogen niks, worden als slaaf behandeld maar hebben wel de verantwoordelijkheid om de kinderen uit blanke gezinnen op te voeden. De blanke vrouwen mogen alles en hebben een mooi leven en hebben het zo druk dat ze de zorg van hun eigen kinderen niet op zich kunnen nemen en de zorg van hun kinderen dus aan de zwarte vrouwen over laten. De zwarte vrouwen en de blanke vrouw Miss Skeeter zijn het racisme zat en proberen hier verandering in te brengen.

Motieven

Schrijverschap

Miss Skeeter wordt schrijfster en weet niet zo goed waar ze over moet schrijven. Pas wanneer ze terugdenkt naar haar opvoeding wanneer ze boos zou worden dat de zwarte huis hulpjes onrechtvaardig werden behandeld en ze hier over wilt schrijven om ze te emanciperen weet ze wat ze moet schrijven en wat haar doel is.

Opdracht

Voor Opa Stockett, de beste verhalenverteller
Het verhaal is geschreven aan de opa van Kathryn Stockett.

Trivia

Kathryn Stockett heeft zelf altijd een hulp, Demetrie, in haar familie gehad. Demetrie voedde haar op en het voelde voor Kathryn alsof ze vriendinnen waren. Demetrie liet Kathryn altijd zien dat ze een mooi persoon was en dat ze er ook mocht zijn. Al de ervaringen die Kathryn met Demetrie heeft, heeft ze gebruikt om dit boek te kunnen schrijven. Het boek is geen waargebeurd verhaal en nog gewoon fictie, maar ze heeft wel haar eigen ervaringen gebruikt om er een mooi verhaal van te kunnen maken.

Titelverklaring

De titel ‘een Keukenmeidenroman’ slaat op zwarte vrouwen die het huishouden van blanke gezinnen op zich moeten nemen. De zwarte vrouwen krijgen allerlei taken in het gezin zoals de kinderen opvoeden, voor eten en drinken zorgen, schoonmaken en nog meer andere taken maar worden tegelijkertijd onrechtvaardig behandeld. Op een gegeven moment is één blanke vrouw het zat en schrijft ze met verschillende zwarte vrouwen een roman over hun leven als zwarte vrouw in een blank gezin.

Structuur & perspectief

Voor het verhaal zijn er verschillende perspectieven gebruikt. Ten eerste is het vanuit de ogen van die verschillende vrouwen geschreven. Ze hebben allemaal een apart deel waarin ze hun ervaringen vertellen. Al deze delen zijn vanuit het ik-perspectief verteld: alles wordt vanuit één persoon, de ik-verteller, geschreven. In dit verhaal wordt alles door de ogen van Aibileen, Minny en Miss Skeeter verteld. Je leest de gedachtes van hen, maar van de andere personen niet.
Daarnaast is er ook nog een auctoriaal perspectief gebruikt. Dit perspectief wordt gebruikt als er verteld wordt over het benefietfeest. Je leest de gedachtes en handelingen van meerdere personen.

Het verhaal begint met een informatieve opening: aan het begin van het verhaal worden de personages en de ruimtes waarin het verhaal zich afspeelt geïntroduceerd. Je maakt als het ware kennis met de ruimtes en de personages waardoor je een goed beeld kan vormen.
Het verhaal heeft een open einde. Je weet niet hoe het verhaal eindigt en wat er uiteindelijk gebeurt met Aibileen, Minny en Miss Skeeter.

Het verhaal is opgedeeld in hoofdstukken. In totaal zijn er 34 hoofdstukken. Deze hoofdstukken zijn opgedeeld in stukken waarin Abileen, Minny en Miss Skeeter elke keer het verhaal apart vertellen. Je leest het verhaal dus vanuit verschillende invalshoeken waardoor je het verhaal keer op keer op een andere manier ervaart.

Decor

Het verhaal speelt zich eigenlijk maar op één plaats af, namelijk Mississipi in Jackson. In Mississipi wonen de blanke en de zwarte mensen apart en de verschillen tussen deze twee delen worden heel erg duidelijk gemaakt in het verhaal.
Het gedeelte waarin de zwarte mensen wonen is armoedig en heel erg op elkaar gebouwd. Het gedeelte waarin de blanke mensen wonen is juist heel rijk met grote huizen en grote tuinen. Het verhaal speelt zich voornamelijk in het gedeelte af waarin de blanke mensen wonen.

Er is in dit verhaal geen gebruik gemaakt van een belangenruimte. Een belangenruimte is een ruimte waarin de gevoelens van de personages overeen komen met de gebruikte ruimte.

Het verhaal speelt zich in een lange tijd af. Het verhaal begint in augustus 1962 en het eindigt in 1964. In deze tijd probeert Miss Skeeter wat te doen aan de racisme tussen de blanke en de donkere mensen.

Er is weinig gebruik gemaakt van flashbacks. Af en toe is er een korte verwijzing of uitleg naar het verleden, maar er wordt niet veel over het verleden verteld.

Stijl

Kenmerkend voor de schrijfstijl van Kathryn Stockett is de meeslepende en beeldende manier van schrijven. Alles wat ze schrijft blijft geboeid en je wordt zo in het verhaal meegetrokken dat je niet kan stoppen met lezen.
Het verhaal is eenvoudig geschreven met makkelijke woorden waardoor het voor iedereen te begrijpen is. Daarnaast is er veel gebruik gemaakt van details. Deze details verbeelden het verhaal mooi waardoor je het voor je ziet en het boeiend blijft om te lezen. De details zijn dus niet storend om te lezen.

Je loopt soms wel wat leesvertraging op door de hoeveelheid details. Over één klein moment kan lang verteld worden. Deze leesvertraging is niet storend om te lezen en voegt veel toe aan het verhaal.

Een citaat om de schrijfstijl van Kathryn Stockett te verduidelijken: "We lopen Devine uit, slaan linksaf, dan nog een keer links, en we zijn in Myrtle, miss Hilly’s straat. ’t Is augustus, maar ’t is toch een fijne wandeling, ’t is nog niet te heet. Vogels zingen, fladderen rond. Mae Mobley houdt m’n hand vast, we zwaaien met onze armen, hebben pret. Goeie genade, wat komen er vandaag een hoop auto’s langs, en da’s raar want Myrtle loopt dood." – blz 322
Hier is goed te lezen dat alles zo beeldend mogelijk wordt gemaakt met behulp van details.

Slotzin

Want gisteravond dacht ik nog dat ik d’r voor mijn niets nieuws meer bij was. Uitleg: Aibileen is ontslagen bij het gezin waarvoor ze werkt. Nadat ze het boek had geschreven heeft ze een baan als schrijfster bij de krant gekregen en ze was blij dat ze naast haar baan als zwarte hulp ook nog een baan als schrijfster had. Toen zag ze haar leven nog zonnig in en besefte zich dat ze een mooi leven voor de boeg had. Als ze de volgende dag bij het gezin aankomt krijgt ze te horen dat ze is ontslagen en daardoor heeft ze geen baan meer. Hierdoor blijkt haar leven weer in één klap om te slaan.

Beoordeling

Wat heb ik me voor de tweede keer vermaakt met dit boek! Vorig jaar heb ik het boek een keer gelezen en nadat ik de film heb gezien besloot ik om dit boek nog een keertje te lezen. Het leest heel makkelijk en het blijft van het begin tot het einde boeiend omdat alles in het verhaal interessant is. Je leest het verhaal vanaf drie verschillende perspectieven en dat maakt het zo leuk om te lezen. Daarnaast zit er ook nog een waarheid in en laat het mensen nadenken over racisme van nu en vroeger.
Kortom: het is een aanrader voor iedereen! Het leest makkelijk weg door de eenvoudige schrijfstijl en het verhaal blijft tot het einde interessant om te lezen.

Recensies

"De onzichtbare zwarte vrouw uit het Diepe Zuiden is door deze roman weer een beetje zichtbaarder geworden." http://www.volkskrant.nl/...roman.html

"Ik zeg lezen dat boek en laat je meeslepen in het ritme van de zuidelijke staten van Amerika, voel de warmte, de schaamte maar vooral de liefde voor elkaar, ongeacht kleur of ras." http://itsanoushka.wordpr...-stockett/

"Schrijfster Kathryn Stockett groeide zelf op in Mississippi en weet de sfeer met incidentele waargebeurde feiten perfect weer te geven. Dit boek is Kathryns eerste roman, die ook nog eens meteen werd verfilmd en wereldwijd werd uitgebracht!" http://www.catherine.nl/r...roman-help