Sociale media: iedereen is er constant mee bezig. Whatsapp, Facebook, Instagram en Snapchat brengen ons elke dag weer met elkaar in verbinding. Hoewel we tegenwoordig behalve tekst ook al foto's, video's en geluid op afstand met elkaar kunnen delen mag deze communicatievorm geen vervanger worden voor het ouderwetse, persoonlijke gesprek. Sociale media lijken namelijk op het eerste gezicht een fantastische manier om met elkaar te communiceren, maar in de praktijk valt dat heel erg tegen.

Handig

Natuurlijk is het handig dat je elkaar constant, op tientallen manieren kan bereiken. Van huiswerkvragen aan je klasgenoot tot smalltalk met je vriend in Spanje. Het is lekker snel, goedkoop, makkelijk en vooral veilig. Aan iemand laten merken dat je aan hem denkt, checken hoe je vriendschappen ervoor staan en peilen of dat ene meisje jou misschien ook wel ziet staan. Like al haar foto's en stuur haar een berichtje. Hartstikke handig via je smartphone, want stel je eens voor dat dat meisje jou totaal niet moet. Als dat in een Whatsapp gesprek naar voren komt kan je lekker janken zonder dat ze daar ook maar iets van af weet en zorg je ervoor dat je haar voorlopig even niet in levende lijven tegenkomt. Als je afgewezen wordt in een echt gesprek, kan ze je zien instorten; dat is toch net even iets lulliger.

Kwaliteit

Het klinkt allemaal best wel ideaal, maar het nadeel van sociale media is dat, hoewel je meer contact met mensen hebt, de kwaliteit van dat contact heel erg afneemt. Ik klink nu vast als je (groot)ouders, maar geloof me het is echt niet zo bullshit als het klinkt. Als ik bijvoorbeeld eens kijk naar de hoeveelheid gesprekken die ik tegelijk voer. Minimaal drie Whatsapp gesprekken en daar komen vaak ook nog reacties op status-updates bij. Het probleem is dat mensen kunnen zien dat ik hun berichten lees en online ben, waardoor ik wel moet reageren. Anders denken ze dat ik andere mensen belangrijk vind en heb ik onbedoeld een vriendschap naar de knoppen geholpen.

Goed, ik reageer op de berichten van de mensen die voor mij belangrijk zijn. Vervolgens ontstaat het volgende probleem: ze gaan allemaal reageren. Uiteindelijk moet ik zoveel gesprekken tegelijk voeren dat ik gewoon geen tijd meer heb om berichten echt goed door te lezen en de dingen te zeggen die ik zou willen zeggen. Hierdoor ontstaan droge gesprekken zonder diepte en dat is gewoon zonde.

Minder persoonlijk

Als je dan toch eindelijk eens een gesprek met één persoon kan hebben is het heel moeilijk om hetgeen wat je vindt met tekst aan iemand over te brengen. Mensen zullen de dingen die ik schrijf altijd anders interpreteren. Soms lijk ik daarom helemaal niet enthousiast (terwijl ik dat dan wel ben) of lijken dingen die ik zeg per ongeluk kwaad bedoeld en loopt het op ruzie uit. Het beste zal altijd een persoonlijk gesprek zijn, waarin je elkaar in de ogen kan kijken en kan zien hoe iemand iets bedoelt. 

Maar ja, als dat persoonlijk gesprek er dan eindelijk eens van zou komen: waar ga je het over hebben? Je weet namelijk al waar iemand mee bezig is, omdat je bijvoorbeeld diegene zijn Facebook-posts al hebt bekeken of een kortstondig WhatsApp-gesprek met diegene hebt gevoerd. 

Het gesprek

Voor mij is een gesprek het uitwisselen van emoties. Het lijkt alsof we constant gesprekken met elkaar voeren, maar eigenlijk wisselen we alleen maar oppervlakkige informatie met elkaar uit. Gesprekken via sociale media vind ik dan ook eigenlijk geen echte gesprekken. Bij sociale media mis ik namelijk de emoties van mijn gesprekspartner. Die emoties zijn precies wat gesprekken zo waardevol maken. Ze zorgen ervoor dat mensen elkaar kunnen aanvoelen. Dat liefde en geluk gedeeld wordt. Leed en verdriet verdeeld wordt. Het herinnert ons aan het feit dat we elkaar nodig hebben om gelukkig te zijn. Ik mis die gesprekken.