Ik ben tegen kinderarbeid. Kinderen horen naar school te gaan, te spelen en vooral zorgeloos te zijn. En toch komt al mijn kleding van de Primark en de H&M, winkels die bekend staan om het feit ze het niet zo nauw nemen met regels over kinderarbeid. Deze tweestrijd houdt mij vaak bezig. Want hoewel ik het echt heel erg vind wat er allemaal gebeurt in de wereld, toch blijf ik kopen bij dezelfde winkelketens.

Om meteen nog maar even extra duidelijk te maken: natuurlijk wil ik niet dat kinderen in India leven zoals ze nu leven, daar ben ik het totaal niet mee eens. Ik lees er regelmatig over en kijk ook weleens documentaires over hoe het er eigenlijk in de fabrieken daar aan toe gaat, en dat raakt me. Maar er daadwerkelijk zelf iets aan doen is weer een stuk moeilijker. Fabrieken in Bangladesh en India zijn ver weg, en ook al haal je ze door het kijken van docs's over deze problematiek wel iets dichterbij, toch blijft het een beetje een ver-van-mijn-bed-show. En de kassa's van mijn favoriete winkels zijn nu eenmaal wel dichtbij. 

Ik denk dat er een behoorlijk taboe ligt op dit soort uitspraken, want we willen allemaal politiek correct zijn, we willen allemaal de wereld verbeteren, maar let's face it: aan het eind van de dag gaat ons eigen belang nu eenmaal vaak voor dat van anderen. 

Duurder is niet altijd beter

Daar komt nog bij: sociaal verantwoord geproduceerde kleding is niet alleen moeilijker te verkrijgbaar, het is ook een stuk duurder. In een zoektocht naar goedkope kleding die op een sociaal verantwoorde manier geproduceerd is, komt de prijs niet onder de 50 euro. Toch een verschilletje met de 10 euro die je bij de Primark neerlegt. Ik snap dat een jurkje voor een tientje ethisch niet verantwoord is en dat het, als je de productiecyclus langsgaat, ook onmogelijk is zonder iemand te benadelen. Maar toch, het is wel lekker goedkoop, dus ik blijf kopen. 

Wat ook mee speelt is dat kleding met een sociaal verantwoord productieproces ingesteld lijkt op huisvrouwen met een kortpittig kapsel of mannen van veertig die op blote voeten door het leven gaan. De meeste jongeren willen, naast goedkope kleding, ook graag kleding die een beetje mee gaat met wat we zien op Instagram of fashion blogs. Winkelketens als H&M en Primark spelen handig in op die trends. Als sociaal verantwoorde kleding er ook nog eens heel leuk uit zou zien denk ik dat ik eerder geneigd zou zijn om er meer geld aan uit te geven. 

Komt nog bij: er is weinig transparantie op dit gebied. Zelfs als ik een keiduur jurkje koop, weet ik nog steeds niet zeker of hier geen kinderhanden aan hebben gewerkt. Dure kleren zijn ook niet altijd beter geproduceerd, populaire grote ketens komen nu eenmaal eerder in het nieuws en worden (grotendeels daardoor) gedwongen om beter na te denken over hun productieproces.

Geen ideale wereld

In een ideale wereld zou ik dit blog afsluiten met een betoog over het feit dat ik tegenwoordig alleen nog maar ecologische kleding draag en al mijn zakgeld overmaak naar UNICEF, maar helaas leven we niet in een ideale wereld en is dat dus ook niet het geval. Dat is hard, ja, maar geef toe: jij doet precies hetzelfde. 

Toch maakt het me boos dat de problemen in de wereld me minder interesseren dan ze zouden moeten, maar veranderen zal ik voorlopig niet. 

Hoe denk jij hierover? Vind je ook erg dat die kleren niet eerlijk geproduceerd worden, maar blijf je het toch kopen? Of kies jij er bewust voor om minder of andere dingen te kopen?

[poll:786]