Rebecca woont al zestien jaar in Nederland, maar haar roots liggen in Ghana. Haar Ghanese ouders besloten jaren geleden om naar Nederland te emigreren en zo een beter bestaan op te bouwen voor hun kinderen. Vorig schooljaar verloor Rebecca middenin het jaar haar moeder Deborah. Althans, ze dacht dat het haar moeder was, want een aantal maanden later kwam ze er voor het eerst achter dat Deborah haar adoptiemoeder was. 

Het lijkt wel een verzonnen verhaal, maar het is echt gebeurd: haar hele leven dacht Rebecca dat Deborah haar moeder was. Rebecca had namelijk ook een Ghanese achtergrond. Maar toen Deborah vorig jaar samen met de zus van Rebecca naar familie in Ghana ging, overleed zij. "Toen we belden naar Ghana kwamen we erachter dat ze was overleden in haar slaap", vertelt Rebecca. "Ik was in shock. Jammer genoeg heb ik geen afscheid van haar kunnen nemen. "

Nog een shock
De tweede shock kwam toen Rebecca via vrienden te horen kreeg dat de vrouw die zij haar hele leven als moeder had gezien eigenlijk niet haar biologische moeder was. "Mijn biologische moeder was ooit naar Nederland gekomen om een bestaan op te bouwen", vertelt Rebecca. "Maar toen ik pas was geboren en mijn biologische moeder boodschappen ging doen, werd zij aangehouden." Rebecca’s biologische moeder bleek illegaal in Nederland te zijn en werd teruggestuurd naar Ghana. 

Hierna is Rebecca bij haar 'nieuwe moeder' Deborah, die toen getrouwd was met Ben, ondergebracht. "Ik weet niet zeker hoe dit precies is gelopen, maar ergens denk ik dat Deborah een kennis was van mijn biologische moeder en dat zij, voordat ze terug werd gestuurd naar Ghana, ervoor heeft gezorgd dat ik bij Deborah kon blijven. Zo kon ik een goede toekomst opbouwen." 

Geen hereniging

Een kans op een hereniging met haar biologische moeder zit er echter niet in: een aantal jaar nadat haar biologische moeder naar Ghana was vertrokken, is ze daar overleden. "Ook dat vertelden vrienden later", zegt Rebecca. "Ik ken mijn biologische moeder niet. Ik heb ook geen herinneringen aan haar, omdat zij naar Ghana werd gestuurd toen ik erg jong was."

"Het is best vreemd om jaren iets gedacht te hebben, terwijl je later geconfronteerd wordt met het feit dat het niet waar is. Ben, mijn 'vader', heeft het ook nooit willen vertellen. Ik vind het echt raar dat niemand zich ooit versproken heeft. Ben niet, Deborah niet en zelfs vrienden, die blijkbaar ook op de hoogte waren, niet.''

Steun

Nu is dus ook haar niet-biologische moeder overleden. "Ondanks het feit dat Deborah niet mijn eigen moeder was, zie ik haar nog wel als moeder. Ik mis haar wel", vertelt Rebecca. "Zij heeft voor mij gezorgd, ze was er altijd voor me. En ik mis het ook dat er nu niemand is die om de vijf minuten mijn naam roept en mij een klusje geeft. Zelfs dat mis ik."

De hele periode heeft Rebecca steun gehad van haar vriendinnen en klasgenoten. "Ik ging ook gewoon naar school toen ik te horen kreeg dat Deborah was overleden. Ik wist dat ik daar steun zou krijgen van mijn vriendinnen, juist daarom ging ik."

Haar vriendinnen waren er altijd voor haar. Zonder hen was het volgens Rebecca nooit gelukt. Maar ook zonder God niet. "Ik had houvast en ik kreeg kracht van God. Ik bad weleens en vroeg waarom dit allemaal moest gebeuren. Maar als ik eerlijk moet zijn, bid ik nooit voor Deborah, gewoon omdat ik niet aan haar wil denken. Ik wil niet blijven hangen in het verleden. Ik wil het verleden loslaten, hoe dankbaar ik haar ook voor alles ben." 

Rebecca is niet haar echte naam. Ze wilde graag anoniem blijven.