Ik las een boek

Getiteld De Dyslectische Hartenclub

Geschreven door Hanneke Hendrix

Aantal pagina's? 191

Oboekitas? Mwah, hij weegt 347 gram. 

De hoofdpersoon heet Anna. Ze ligt in het ziekenhuis wegens ernstige brandwonden. Aan het begin van het boek spot ze haar twee kamergenoten. Een andere Anna (ook wel Bolle genoemd), jong en afkomstig uit een christelijke omgeving, en Vandersteen, een spitsig lesbisch vrouwtje, die als enige nog gelooft in de liefde. Hoofdpersoon Anna is nogal apart, een beetje depri met jeugdissues.

De kamer waarin ze liggen, wordt bewaakt. De drie de vrouwen weten niet waarom, maar al snel voelen ze zich nogal opgesloten. Ze slaan de bewaker knock-out en besluiten te vluchten. Wat volgt is nogal een vreemde road-trip waarin gekke verhalen naar boven komen en de droefgeestige dyslectische harten van de vrouwen in een onregelmatig ritme kloppen. 

Het leest als een kermisattractie. Echt waar. Alles is hilarisch, euforisch en verschrikkelijk verdrietig tegelijk. Tijdens het lezen heb ik soms hardop lachend mijn gezicht voelen betrekken omdat er dan plotseling een verschrikkelijke grafzin tussendoor werd gegooid. 

Blz 142, out of the blue: "De weg naar de hel is geplaveid met vreselijke mensen, met mensen die je aanpakken en je arm pakken en glimlachen."

Eh, oke. Thanks, weten we dat ook weer. 

Ik las het uit, omdat het niet zo dik is, omdat het best wel grappig is en omdat kermisattracties wanneer je ze leest aanzienlijk leuker zijn dan in het echt. 

Ik bedoel, het blijft verassend, spannend, niet te intellectueel, maar... je zult er waarschijnlijk geen suikerspinnen van gaan kotsen. y      

Dus: ZET DIT BOEK OP JE LIJST, je zult er echt geen spijt van krijgen. 

De Dyslectische Hartenclub, Hanneke Hendrix
Uitgeverij De Geus
Moeilijkheid: **
Algemene beoordeling: ****