Afgelopen week kwam behoorlijk wat dichttalent bijeen tijdens de 33e nacht van de poëzie. Nu zul je bij het woord 'poëzie' misschien denken aan vage types en van die saaie dichtbundels die niemand ooit koopt. Dat kan, maar dat is lang niet alles. Ik sprak met Dennis Gaens, die veel meer is dan een dichter-dichter.

Dennis is namelijk iemand die niet alleen poëzie uitbrengt maar ook met muzikanten samen het land door tourt, die podcasts maakt en een magneet uitgeeft met zijn gedicht erop. Hij is zo iemand die duizend optredens geeft, literaire festivals helpt organiseren en de hele zomer dáár mee bezig is. "Ik maak gewoon dingen", zegt hij hier zelf over. Eh, wat? 

Anekdotemachine

Vaag. Ja, dat is wel het juiste woord voor deze man. Hij is een soort anekdotemachine, die zich boven zijn biertje in lange verhalen nader verklaart over het leven, terwijl hij af en toe achter zijn oren krabt. 

Ik spreek hem in de aanloop van de Nacht, in het café van TivoliVredenburg. Dennis is een beetje zenuwachtig, geeft hij toe: "En dat heb ik niet vaak! Want ik ga iets anders doen dan anders. Ik heb vijf gedichten aan elkaar geplakt, dus ik ga één lang ding doen, uit mijn hoofd. Daarbij is het voor het eerst dat ik op De Nacht van de Poëzie sta en ik wist helemaal niet dat het zo’n groot ding was. Toen het bekend werd gemaakt gingen mensen mij opeens allemaal bellen, van: 'Oh wat goed dat je op de nacht van de poëzie staat' en toen dacht ik: 'Huh, is dat zo'n big deal?'"

Geen missie

Het is ook lastig om je nog te beseffen wat je eigenlijk aan het doen bent wanneer je zo druk bent als Dennis. Eén van de dingen waar hij mee bezig is, is het combineren van muziek en poëzie. De muziek en de gedichten versterken en veranderen elkaar, als je hem moet geloven. En je bereikt er veel meer mensen mee. Maar hij heeft verder geen missie, hoor. "Ik ben niet degene die het gesproken woord of de poëzie aan een nieuw publiek moet laten zien of zo. Ik vind dat wel leuk om te doen, maar ik zie het niet als een missie. Ik wil gewoon een connectie met mijn publiek, iets overbrengen."

Depressief

Want kunst heeft wel een functie. Het is misschien niet heel belangrijk, maar "de wereld zou doordraaien zonder kunst". "Ik denk dat er wel wat meer mensen depressief zouden zijn, en dat mensen die nu kunst maken óók door zouden draaien." En hijzelf? "Ik kan het gewoon niet laten." Bovendien is de kunst een ziekte, en "Het is mijn manier om aan anderen te bewijzen dat we er niet alleen voor staan, dat we er nooit alleen voor staan."

Maar wat nou, als de meeste scholieren poëzie alleen maar vaag en saai vinden? (want dat is zo) Zien zij dat verkeerd? "Nee, dat vinden ze terecht. Er is een theorie die zegt dat tachtig procent van alles rotzooi is. Tachtig procent van de poëzie is rotzooi. Maar tachtig procent van álles in rotzooi. Dat betekent ook dat 20 procent van alles geen rotzooi is en dat je dus áltijd iets kunt vinden wat jij te gek vindt. Wanneer je poëzie saai en vaag vindt, heb je dus gewoon niet goed gezocht."