Arme, arme Johnny Depp. Hij is mijn favoriete piraat, maar zijn rol in de nieuwe film Mortdecai is fataal voor zijn filmografie. Het is zelfs zo erg dat critici de film nu al als de slechtste van 2015 uitroepen. Na het zien van deze film moet ik mij daar helaas wel enigszins bij aansluiten, hoe erg ik het ook vind om een negatief oordeel over Deppie te vellen.

Guttegut, wat zijn er tegenwoordig toch veel films in de bioscoop! Gelukkig is Wayne er om je de helpende hand te bieden: elke maand kiest hij er twee uit om te checken of het je zuurverdiende geld waard is. Deze week: Mortdecai. 

Mortdecai, wat is dat dan precies voor 'n film? Zie het vooral als een slechtere versie van de Pink Panther. Mortdecai (Johnny Depp) is een steenrijke Engelsman die op de rand van de financiële afgrond staat. Tevens is hij een handelaar in (gestolen) kunst en heeft hij zo z'n contacten. Na de moord op een restaurateur en de diefstal van een zeer waardevol schilderij schakelt MI5 de hulp van Mortdecai in. Samen met zijn manservant (Paul Bettany) gaan ze op pad; ondertussen gaat Mortdecai's vrouw (Gwyneth Paltrow) buiten haar man om ook op zoek naar dat schilderij. 

Buxushaag op je lip

Het karakter dat Johnny Depp speelt is niet bepaald een succes. De snor van Mortdecai wekt wel interesse, maar na een tijdje wil je die snor er gewoon afscheren met een grasmaaier. Ook typerend is het feit dat Mortdecai eens per twee minuten een raar mompelend geluid maakt. Het lijkt op het geluid dat je buik meestal maakt voor het avondeten. In het begin grappig, daarna blijft het uren in je hoofd rondgalmen. En dan z'n gebit. Het is misschien bekend dat Johnny van nature geen mooie tanden heeft, maar in deze film is het gewoon belachelijk afleidend. In combinatie met die buxushaag op z'n lip blijf je er maar gebiologeerd naar kijken. En niet op een goeie manier.

Belgenmoppen

De film speelt zich voornamelijk af in Engeland. Wat er natuurlijk toe leidt dat de acteurs met een erg overdreven Britse accent praten en overmatig met Britse grappen gaan strooien. Punt is dat niet iedereen die humor snapt. Het is net zoiets als wanneer iemand Belgenmoppen gaat vertellen aan Tibetanen. Not working.

Natuurlijk, ik geef toe dat ik wel heb gelachen af en toe, ik snap die humor immers meestal wel. Maar het waren gewoon zo-fucking-veel grappen dat het te geforceerd leek. Bovendien wordt in de film met zo'n hoog Engels vocabulair gesproken, dat ik af en toe zelfs de vertaling niet begreep. 

Comeback

Concluderend moet ik je melden dat ik helaas niet hoger uit kom dan anderhalve ster, Johnny. En dat is omdat ik die Britse humor af en toe wel kon waarderen. Misschien ontvang je de volgende keer wat meer lovende woorden met je comeback als man met de hoge hoed in 2016 of als piraat in 2017.