Voor de gesettelde mannen van Nederland is een zucht van verlichting nabij, het achtste seizoen van Boer zoekt Vrouw is bijna ten einde. Over een paar weken wordt rond half 9 ’s avonds de laatste aflevering uitgezonden. Tot dan fungeren een stel boeren als vleesgeworden knuffelberen van de Nederlandse huisvrouw in het sprookjesparadijs van Yvon Jaspers, waarin zij op zoek gaan naar datgene wat de koe hen niet kan geven: liefde.

Cupido Jaspers is van groot belang in de speeltuin van KRO. Door middel van een overmatig gebruik van verkleinwoorden op een toonhoogte die alleen de koeien kunnen waarnemen lukt het haar schattig over te komen. Elk seizoen weer flikt ze het om in te spelen op dat kleine beetje Disney-nostalgie dat elke vrouw bij zich draagt sinds het zien van Belle en het beest.

Zodoende zijn matchmaker Yvon en de boeren nu al zo'n acht(!) seizoenen een kijkcijferkanon. De veehouders krijgen het label aandoenlijk, een karaktereigenschap die de doorgaans nuchtere boer ontbeert. Dit beeld wordt dan ook geheel gecreëerd door de setting. De boeren zijn niet aandoenlijk, ze zijn wanhopig. Neem bijvoorbeeld boer Geert. Hij is al zo lang niet meer met een vrouw samen geweest, dat hij van pure geiligheid niet meer weet waar hij het zoeken moet. Zijn losbandigheid laat de kijker chronisch hoofdschudden en besmet de gemiddelde Nederlander met plaatsvervangende schaamte.
Maar de matches zijn soms net zo wanhopig. Neem Katherine, de 'match' van boerin Bertie, die continu via opdringerige wijze aandacht probeert af te dwingen. Het is niet om aan te zien.

Belangrijkste oogst

De geschiedenis leert ons dat de agrarische datingservice van mevrouw Jaspers vrij succesvol is. Dat wil zeggen, een groot deel van de deelnemende landbouwers stapt in het huwelijksbootje en krijgt nakomelingen. Opvallend dat de clichérijke hoofdrolspelers nog niet spraken van 'de belangrijkste oogst uit hun leven'.

Maar de verkregen huwelijksakte is voor de mannen geen kroon op hun relatie, het is een opluchting. Ziet u, Boer zoekt vrouw is een laatste hulpmiddel, en niet alleen voor de boer. De deelnemende vrouwen zijn vaak van middelbare leeftijd en hebben hun door tegenslagen getekende liefdesleven vaak al tig keer opgegeven. Door een flinke aanmoediging van zuslief schrapen ze hun laatste beetje zelfvertrouwen bijeen en schrijven ze zich in.

Een huwelijk zit er absoluut in. Maar liefde is niet op papier te verklaren. Zodoende vindt de boer geen liefde, maar een verlopen vrouw, die rust in haar hoofd hoopt te vinden op de boerderij (die ze overigens maar al te graag onder handen wil nemen omdat het ouderwetse interieur van boerlief haar niet aanstaat).
Het ligt er zo dik bovenop, maar toch blijven we massaal kijken. Ik snap er niks van.

Nog even...

Gelukkig is de herovering van de afstandsbediening op zondagavond bijna een feit, op 22 maart gaat wordt de laatste aflevering van dit seizoen uitgezonden. Zodoende maakt Nederland 1 plaats voor Sport1, boer Geert voor Wesley Sneijder en Sierd de Vos neemt de spotlights maar wat graag over van Yvon Jaspers. Na 22 maart is het leven van de stedelijke  man weer in ere hersteld. Maar hoe zit dat met de boeren? Is er leven na Yvon Jaspers?