Soms vraag ik mij wel eens af hoe het is om thuis te komen in zo’n huis-tuin-en-keuken gezin. Een huis vol IKEA, een broertje op de basisschool en overwegingen voor een middelgrote hond. Dat ik dan mijn jas ophang, mijn schoenen uittrap, broertje roep en verliefde ouders aan hun armen aan tafel trek, terwijl ik 'pahap, mahaaam, kom nouu!' lach. RAAR!

Ik weet namelijk niet hoe het is, ouders bij elkaar. Het is zo lang geleden. Ik herinner me wél de verhuizing naar De Grote Stad, een vreemde vader aan de deur met een nieuw broertje in zijn hand. En toen ging het snel. Nog meer nieuwe broertjes, nog meer opa's en oma's (lees: heel veel koekjes) en nog meer verhuizingen. Vier Sinterklaasavonden, tien kerstdiners, vijfendertig gangen. Twee fietsen, dubbel uit eten, twee kamers en twee keer op vakantie.

Natuurlijk is het niet altijd even makkelijk, die gescheiden ouders die tijdens ouderavonden liever apart gaan en via hun kids een boodschap aan hun ex willen overdragen. Maar hé, die twee ouders hebben inmiddels -na de wettelijke uit elkaar gaan shit- wél de échte liefde van hun leven gevonden. Als ik, dochter uit een gebroken gezin, dan jammer om mijn tegenzittende puberteitsbestaan, staan daar dan toch maar mooi mijn extra ouders klaar. Samen met negen opa’s en oma’s, één écht zusje, één stiefbroertje, twee halfbroertjes, twee cavia’s, één hamster en een harige Herder, die mij allemaal met veel liefde een dikke knuffel willen geven. Afijn, ik zal ze aan je voorstellen. 

Als ik bij mijn moeder ben
Het gezin waar er op vrijdagavond friet wordt gegeten, er op warme zomeravonden Hazes wordt gepingeld én meegezongen, met kerst afhaalvoer wordt gehaald en waar er met Nieuwjaar gedanst wordt op oldskoel nummers. 

Als ik bij mijn vader ben
We tekenen nog altijd overmatige gezichtsbeharing op de meneren en mevrouwen op de voorpagina van de krant. Verder fietsen we over dijken met onze haren in de wind, om daarna een waterijsje te eten bij het tankstation.

Een oma zonder opa
Al jaren in de war, maar bevestigt en bevecht de loyaliteit. Steekt iedere ochtend een kaarsje aan voor mijn opa en toert voor even-er-tussen-uitjes met haar scootmobiel op versnelling haas over hobbelige boswegen. (no kidding!) 

Bewaker in een huis voor bejaarden
Mijn opa is hip. Hij bekleedt verschillende functies bij het plaatselijke bejaardenhuis, zoals bewaker en receptionist. Maakt graag praatjes met knappe dames en schrijft verder aan zijn levensverhaal, waarbij ik hem help de plaatjes in Word te plakken. Mijn oma kookt al vijftig jaar dezelfde aardappelen en zorgt voor velletjes op de chocomel. ("Ik heb hem extra heet voor je gemaakt!"). Ze is leuk. 

De ouders van
Waar mijn oma haar huis vol Perzische kleedjes heeft hangen, hangt er in het huis van de ouders van mijn stiefmoeder vooral veel kunst. Mijn stiefopa is actief in de gemeente en mijn stiefoma druk met haar (kook)boeken. (Met Kerstmis zitten we in ieder geval lang aan tafel.)

De zoektocht van Opa Snor
Opa Snor en Oma Elly waren ooit een stel, maar toen de vader van mijn stiefvader Oma Benny over straat zag lopen, gierden de vlinders door zijn Bourgondische onderbuik. Hij scheidde, trouwde en nam een Facebookprofiel. (Benny is actiever.)

Oma Elly en Opa Marcel
Ach, voor Oma Elly liep het ook goed af. Zij is nu gelukkig met Opa Marcel. Ze zien er beiden Italiaans uit, koken lekker en hebben een mooie auto.

Dit is mijn familie en ze zijn leuk. Of je bloedverwant bent of niet, familie is waar je schaamteloos op tafels danst en bankhangknusheid het sleutelwoord is. Familie is uiteindelijk wat je er zelf van maakt.