"Vriendschap is een illusie, vriendschap is een droom", zingt Henk Westbroek in een van zijn liedjes. Ik geloof dat ik het inmiddels met hem eens ben. Al meerdere keren heb ik meegemaakt dat vriendschappen zomaar uit elkaar spatte. En dat die Best Friend Forever ineens veranderde in een 'vijand'.

'Ik haat je!' 'Je mag dood', 'Lesbo!' Deze woorden rolden vorige week ineens over het schermpje van mijn telefoon. Het waren geen pestkoppen die dit schreven, maar mijn bloedeigen 'vrienden'. Althans, Ik dacht dat het mijn vrienden waren.

Ik werd uit mijn vriendengroep gezet, omdat ik opkwam voor een meisje dat zij zwart maakten. Dat pikten m'n vrienden niet, zij hoorde immers niet bij onze groep. Vervolgens werd ik ineens het pispaaltje in ons Whatsapp-groepje. Had ik mee moeten doen met mijn vrienden?, vroeg ik me af. Had ik dan toch dat meisje moeten pesten, om bij mijn vriendengroep te blijven horen? Nee, dat gaat tegen mijn moraal in.

Verwensingen

Het is niet de eerste keer dat ik dit meemaak, zo’n heftige ruzie met verwensingen over en weer. In de zomer van 2013 kreeg ik - terwijl ik op vakantie was in Duitsland - enorme ruzie met mijn beste vriendin in Nederland. Een andere vriendin had roddels over mij verteld en dat geloofde zij. Ze stuurde me een boos sms-bericht. En toen was de vriendschap over.

Met één stom sms'je was onze jarenlange vriendschap zomaar weggegooid. Kon het zo makkelijk gaan? Voordat dit me overkwam wist ik niet dat dat kon. Wat is de waarde van een band tussen mensen als je het zo makkelijk kan beëindigen? Dat je zomaar ineens 'ingeruild' kan worden voor een betere versie?

Ook een klasgenootje van mij maakte het mee. Na schooltijd vond ze een briefje in haar tas waarop stond dat haar beste vriendin een andere BFF had gevonden en dat ze haar niet meer hoefde te zien. Een briefje; respectloos...

Alles kan kapot

Hoe kan het toch dat we zo bot kunnen zijn tegen elkaar, nadat we eerst jarenlang met elkaar gelachen, gehuild en gefeest hebben?

Mijn eigen theorie is dat we onbewust allemaal meelopers zijn. Iedereen heeft zijn eigen groepje met gelijkgestemden, en die groep verandert snel op de middelbare school. De regel van veel groepjes is: wat er niet bij hoort, vermijden we of pesten we. Dat ik opkwam voor een meisje dat niet bij ons groepje hoorde werd me daarom niet in dank afgenomen.

Zelf doen deze stukgelopen vriendschappen me geen verdriet meer. Vroeger wel, maar ik leerde dat echte vrienden je niet zomaar in de steek laten en zulke vreselijke dingen naar je sturen. Als ze dat wel doen zijn het gewoon geen vrienden.