Er is één ding dat de winter nog duidelijker aankondigt dan kale bomen: pepernotengevechten. Zodra supermarkten weer pepernoten verkopen, verandert school in een slagveld van schreeuwende bruggers en peperprojectielen.

Wat is toch de magie van pepernoten? Waarom neemt iedereen ze mee naar school? Hoe kan het zo ver komen dat scholen een pepernotenverbod instellen? Chips is toch veel lekkerder? Pinda's komen toch veel harder aan?

Iedereen houdt van pepernoten. Want iedereen viert Sinterklaas en daar horen pepernoten (oké, eigenlijk heten ze kruidnoten) bij. Ze horen bij cadeautjes krijgen, misschien vindt iedereen ze daarom lekker. Alsof je bij elke pepernoot die je eet, hoopt dat Zwarte Piet verschijnt en je een Xbox geeft.

Gefrustreerde leraren

Bovendien bestaan ze in alle mogelijke variaties, voor als je ze 'gewoon' om welke mysterieuze reden dan ook niet lekker vindt. Melk, puur, wit, chocolademix, met rozijnen en natuurlijk de standaardsoort. Maar dat veroorzaakt geen bezaaide kantinevloeren en gefrustreerde leraren.

Misschien hebben ze de perfecte maat om uit te delen? Nee, want M&M's kun je ook prima weggeven. Misschien komt het doordat Pieten ook strooien? Dat lijkt me niet. Het laatste waarmee een brugger in verband wil worden gebracht, is met gekke kostuums, lippenstift en schmink.

Perfecte balans

Na lang nadenken heb ik het antwoord gevonden: pepernoten hebben een perfecte balans tussen prijs en kwaliteit. Juist ómdat chips lekkerder is, geef je chips niet weg en gooi je er zeker niet mee. Da's míjn chips! Kersensnoepjes en colaflesjes zijn veel te duur om kapot te stampen. Met pepernoten is dat wel anders, voor vijftig cent heb je een gigantische voordeelzak. Die krijg je nooit in je eentje op zonder te kotsen.

Pepernoten, en pepernotenwerpen in het bijzonder, is dus eigenlijk typisch Nederlands. Ze zijn goedkoop en lekker, maar niet té lekker. Bovendien: net voordat je ze zat bent, zijn ze gelukkig de winkel al uit...