Gertie is een normaal meisje van negentien. Ze rondde het vmbo af, deed twee jaar mbo, besloot dat dat niets voor haar was en doet nu havo 4 en 5 in één jaar. Ze houdt van uitgaan en afspreken met vrienden. O ja, en ze wacht met smart op een donorhart.

Even een flashback: Gertie was zeventien, klaar met haar eindexamen en klaar voor het leven als mbo'er. Maar die zomer voelde ze zich niet goed. Ze werd opvallend moe van elke inspanning die ze leverde. De dokter had geen duidelijk advies en ook het ziekenhuis vertrouwde het niet.

Ze werd opgenomen in het ziekenhuis in Utrecht. Uiteindelijk werd de diagnose gesteld: Gertie bleek cardiomyopathie te hebben. In nijntjetaal: haar linkerhartkamer is te groot, waardoor er geen druk meer op staat en deze dus geen bloed meer rondpompt.

Hartpompje

"Vroeger zwom ik graag, maar nu ik een tijdelijk hartpompje heb, mag dat niet meer," vertelt ze. Deze hartpomp werd aangebracht om de functie van haar linkerhartkamer over te nemen. "Het bloed maakt in feite een omweg." Diezelfde hartpomp zorgt er ook voor dat Gertie geen andere sporten mag beoefenen. Bij sport kan het pompje namelijk overbelast raken, wat riskant is.

En er is meer wat niet mag. "Het pompje werkt op batterijen, die ik om de drie uur moet vervangen en opladen. Daarom kan ik niet bij vriendinnen logeren," vertelt Gertie. Toch is ze blij met het pompje: "Zonder dat pompje was ik nu al twee jaar dood geweest. En over twee jaar is het waarschijnlijk voorbij."

Ze staat namelijk op de wachtlijst voor een donorhart. Gertie: "Tot die tijd kan ik niet op vakantie gaan, want ik moet binnen drie uur in het ziekenhuis in Utrecht kunnen zijn."

24/7 bereikbaar

Al vrij snel na haar examenzomer werd duidelijk dat Gertie een donorhart nodig had. "Mijn moeder en vriendinnen reageerden daar heel heftig op." De dokters wilden eerst dat ze revalideerde van de vermoeidheid die de ziekte haar had veroorzaakt, voordat ze haar op een wachtlijst zetten. Daarom staat ze pas sinds september vorig jaar ingeschreven voor een donorhart.

"Ik moet 24/7 bereikbaar zijn op mijn mobiel, want ze kunnen altijd bellen." Toen de dokters haar op een wachtlijst zetten, zeiden ze dat Gertie waarschijnlijk binnen anderhalf jaar klaar zou zijn. Natuurlijk konden ze geen zekerheid geven. "Ik ben vrij lang en dun, dus kunnen ze bijvoorbeeld geen hart gebruiken van een twee meter lange dikke man." Maar ook factoren als de bloedgroep moeten matchen. Voor het geval dat heeft ze in ieder geval altijd een tasje klaarstaan met een tandenborstel en ondergoed.

Donoren

"Vroeger wilde ik absoluut geen donor worden, ik zag niet hoe ik er iemand mee kon helpen. Dat is wel veranderd." Toch lijkt het haar wel raar om een hart van iemand anders in zich te krijgen. Maar wat ze nog het vervelendst vindt, is dat ze haar eigen hart dan weghalen. "Ik heb er toch zeventien jaar mee geleefd." Toch zal het een opluchting zijn als het allemaal voorbij is.

Deze week is het nationale donorweek. Ben jij al donor? Laat je informeren en registreren op jaofnee.nl. Ook als je geen donor wilt worden is het goed om dat door te geven, doen dus.