Biografie
Jean-Paul Sartre werd in 1905 geboren in Parijs, zijn vader stierf 2 jaar later Sartre groeide op in Parijs in het gezin van zijn grootouders, de familie Schweitzer. In 1916 hertrouwde zijn moeder en ging wonen in la rochelle waar sartre het tymnasium bezocht. In 1924 werd hij toegelaten tot de ecole normale superieure
Sartre zakte voor het agregation, dat is een examen voor de bevoegheid om les te geven op een middelbarre school, een jaar later slaagde hij daar wel in net als zijn levenspartner en vriendin: Simone de Beauvoir. In 1931 werd hij professor filosofie in Le Harve. Het jaar daarop, 1932, stelde een beurs hem in staat de filosofieen van Edmund Husserl en Martin Heidegger in Berlijn te studeren. Na dit studeren keerde hij weer terug naar Le Havre, daar gaf hij les in Laon en vanaf 1937 gaf hij les in Parijs. Toen de 2de wereldoorlog uitbrak werd Sartre gevangen genomen. Tijdens zijn gevangenschap van juni 1940 tot 1941 schreef hij voor zijn medegevangenen toneel. Tot 1945 was hij leraar filosofie. Na de oorlog richtte Sartre zich vooral op het thema van maatschappelijk verantwoordelijkheid en probeerde hij terug te komen op het marxisme. In deze tijd nam hij actief en kritisch deel aan het politieke leven in Frankrijk. Zijn laatste grote werk was in 1960. In 1964 kreeg sartre de nobelprijs voor de literatuur, maar deze weigerde hij. In 1967 was hij voorzitter van het russell-tribunaal dat het amerikaanse opteden in vietnam veroordeelde. In 1968 werd Sartre hoofdredacteur van 2 radicaal linkse bladen. In 1971 kreeg Sartre een hartaanval en 2 jaar later kreef hij er weer 1. Door zijn slechte gezondheid moest hij stoppen met actief zijn in de politiek. In 1973 werd Sartre blind. En 7 jaar later in 1980 op 15 april overleed hij aan een longtumor.
Jean-Paul Sartre werd in 1905 geboren in Parijs, zijn vader stierf 2 jaar later Sartre groeide op in Parijs in het gezin van zijn grootouders, de familie Schweitzer. In 1916 hertrouwde zijn moeder en ging wonen in la rochelle waar sartre het tymnasium bezocht. In 1924 werd hij toegelaten tot de ecole normale superieure
Sartre zakte voor het agregation, dat is een examen voor de bevoegheid om les te geven op een middelbarre school, een jaar later slaagde hij daar wel in net als zijn levenspartner en vriendin: Simone de Beauvoir. In 1931 werd hij professor filosofie in Le Harve. Het jaar daarop, 1932, stelde een beurs hem in staat de filosofieen van Edmund Husserl en Martin Heidegger in Berlijn te studeren. Na dit studeren keerde hij weer terug naar Le Havre, daar gaf hij les in Laon en vanaf 1937 gaf hij les in Parijs. Toen de 2de wereldoorlog uitbrak werd Sartre gevangen genomen. Tijdens zijn gevangenschap van juni 1940 tot 1941 schreef hij voor zijn medegevangenen toneel. Tot 1945 was hij leraar filosofie. Na de oorlog richtte Sartre zich vooral op het thema van maatschappelijk verantwoordelijkheid en probeerde hij terug te komen op het marxisme. In deze tijd nam hij actief en kritisch deel aan het politieke leven in Frankrijk. Zijn laatste grote werk was in 1960. In 1964 kreeg sartre de nobelprijs voor de literatuur, maar deze weigerde hij. In 1967 was hij voorzitter van het russell-tribunaal dat het amerikaanse opteden in vietnam veroordeelde. In 1968 werd Sartre hoofdredacteur van 2 radicaal linkse bladen. In 1971 kreeg Sartre een hartaanval en 2 jaar later kreef hij er weer 1. Door zijn slechte gezondheid moest hij stoppen met actief zijn in de politiek. In 1973 werd Sartre blind. En 7 jaar later in 1980 op 15 april overleed hij aan een longtumor.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
U.
U.
super fijn voor mijn verslag
13 jaar geleden
Antwoorden