prinses Diana

Diana’s jeugd Diana Frances Spencer, dochter van graaf Spencer en Lady Frances, werd op 1 juli 1961 geboren in park house op het landgoed Sandringham in Nordfolk wat eigendom was van de koningin. Diana speelde vroeger vaak met prins Andrew en prins Edward (de jongere broers van haar toekomstig echtgenoot). Ze had echter allesbehalve een gelukkige jeugd. Toen ze 6 jaar was gingen haar ouders scheiden en heeft daardoor weinig moederliefde gehad, iets wat ze later zelf zo belangrijk vond voor haar eigen kinderen. Vanaf het moment dat haar moeder hen verliet kreeg ze vele kinderjuffnen waarvan de meeste haar maar een lastig en moeilijk kind vonden. Sommige kinderen van haar leeftijd deden meteen wat er van hun gevraagd werd maar Diana was anders. Ze was een meisje met erg veel pit en een eigen willetje, watook later niet veranderde. Ze heeft als kind altijd geweten dat ze anders was. Dat zij een bepaald doel in haar leven had en dat ze een taak moest vervullen. Diana was niet zo slim als haar broer. Ze wilde wel graag net zo goed presteren maar ze blonk nergens in uit. Op haar 9de werd ze naar een kostschool gestuurd maar daar presteerde ze nauwelijks beter dan op haar vorige school genaamd “King’s Lynn”. In navolging van familieleden ging ze naar een meisjes-kostschool, een van de duurste opleidingen, maar ook daar slaagde ze er niet in om om ook maar voor 1 eind-examen vak te slagen. Daarom verliet ze de school op 16 jarige leeftijd. Diana was daarentegen wel erg goed in sport vooral in zwemmen, korfbal en tennis. Ook nam ze ballet- en tapdanslessen. West Heath stimuleerde haar leerlingen om zieken en bejaarden te bezoeken en al snel ontdekte Diana daar haar sterke punten. Ze bracht uren door bij een oude dame en had onmiddellijk contact met gehandicapte tieners. Na een kort verblijf op een peperdure kostschool in Zwisterland kocht haar vader op haar 19e een klein appartementje in de wijk Kensington in Londen. Dat appartement deelde ze met drie goede vriendinnen en had daar eindelijk de vrijheid om te doen en laten wat ze wilde. Ze werkte drie dagen in de week bij rijke kennissen waar ze schoonmaakte, serveerde en kinderjuffrouw was. Daarna nam ze een baan aan als assistente op de Young England-creche waar ze met jonge kinderen kon werken. Diana en haar relatie met prins Charles Bij Diana’s eerste ontmoeting met prins Charles liep ze nog in de luiers. Ze kan zich daar weinig van herinneren. Haar eerste echte ontmoeting met de prins kwam pas veel later toen ze 16 jaar was. Prins Charles had toen verkering met haar zus Sarah. Ze droeg destijds geen make-up, was mollig en niet bepaald intelligent maar ze was een druktemaker en dat vond hij wel leuk. De volgende ontmoeting vond plaats toen ze in juli 1980 door vrienden in Petworth werd uitgenodigd om daar te komen logeren. Ze zat daar op een baal hooi naast prins Charles en toonde haar medeleven tegenover hem omdat graaf Mountbatten overleden was. Daarna volgden er een hele reeks afspraakjes. Op 6 februari 1981 deed Charles op Windsor Castle een offieciel huwelijksaanzoek aan Diana. Waarop zei “ja graag” had geantwoord. 3 weken later werd de verloving aangekondigd. Het huwelijk vond plaats op 29 juli 1981, ewas het toonbeeld van pracht en praal en werd het sprookjeshuwelijk van de eeuw genoemd. Toen miljoenen mensen hen toejuichten op het balkon van Buckingham place, twijfelde Diana geen seconde en zoende Charles. Nog wekenlang werd er over deze kus gesproken. Niet eerder in de geschiedenis van het Engelse koningshuis was het voorgekomen dat een koninklijk echtpaar in het openbaar zoende. De eerste 3 dagen van hun huwelijksreis bracht het stel door op Broadlands, het landhuis van de familie Moutbatten. Daarna maakte ze een cruise over de Middellandse Zee aan boord van het koninklijke jacht Brittania. Vanaf het begin van hun huwelijk was al duidelijk dat er grote problemen opgelost moesten worden. Diana wou het huwelijk graag tot een succes maken maar al tijdens de huwelijksreis kwamen er scheuren in het huwelijk. Dat was toen Diana zich bewust werd van de aanwezigheid van Camillia Parker Bowles in het leven van haar man. Ze schrok en huilde toen ze op een dag 2 foto’s van Camillia uit de agenda van haar man zag vallen, ze had hem gesmeekt de waarheid te vertellen over zijn gevoelens voor haar en voor Camilla. Prins Charles negeerde haar echter, wat Diana onzeker en bang maakte. Zo volgde er in Diana’s leven vaker problemen en onzekerheden over Camilla en de gevoelens van haar man. Het huwelijk tussen prins Charles en prinses Diana ging steeds slechter. Dit kwam niet alleen door het leeftijdsverschil van zo’n 12 jaar maar ook doordat ze verschillende karakters, wensen en interesses hadden. Het paar werd constant indoor de media gevolgd en de aandacht was dan vooral op prinses Diana gericht waardoor prins Charles zich vaak een buitenstaander voelde. Maar ook prinses Diana leed eronder. Ze was van een verlegen tiener razendsnel uitgegroeid tot een vrouw met een onberekenbaar humeur. Na het huwelijk wist Diana absoluut niet wat haar te wachten stond. En wat van haar verwacht werd. Er werd verondersteld dat Diana van allerlei mensen les kreeg maar dat was niet zo. Niemand gaf haar advies. Ze had wel het gevoel dat ze steun kreeg van haar echtgenoot. Diana had gehoopt dat als ze eenmaal met Charles getrouwd zou zijn de aandacht van de pers zou af nemen. Maar dat was niet zo. De belangstelling ging zich juist alleen op Diana richten. Terwijl de ruzies over Camilla doorgingen, lachte Diana in het openbaar breeduit voor de camera’s en vertelde ze dat ze het huwelijks-leven bijzonder kon aanbevelen. Maar eenmaal thuis was ze vaak in tranen, omdat ze het allemaal niet aankon, want er werd een grote druk op prinses Diana uitgeoefend. Daardoor kreeg ze last van een eetstoornis die haar meerdere malen heeft aangezet tot een zelfmoordpoging. Na 6 maanden getrouwd te zijn was prinses Diana zwanger en op 21 juli 1982 wordt haar eerste zoon William geboren. Iets meer dan 2 jaar later wordt op 15 september haar 2de zoon prins Harry geboren. In het huwelijk ging het niet goed en ze werden allebei steeds afstandelijker van elkaar. Aan het einde van hun relatie sliepen ze allang niet meer bij elkaar en probeerden ze elkaar zoveel mogelijk te vermijden. Ze vervulden hun gezamelijke plichten en naar de buitenwereld leek er niets aan de hand te zijn maar in hun priveleven waren er grote problemen. Begin december 1992 werd er besloten tot het scheiden van tafel en bed.
Diana en haar kinderen Diana probeerde haar kinderen prins William en prins Harry zo veel mogelijk te beschermen voor de buitenwereld en de media. Ze wist nog goed dat ze zelf als kind altijd zat te huilen op haar kamer als er weer een hele reeks fotograven waren geweest. Ze wou niet dat William en Harry eronder leden, want ze schrokken van bv flitsapparaten. Ze wilde haar kinderen zo normaal mogelijk opvoeden. Na de scheiding liepen de kinderen bij haar vaak in gewone vrijetijdskleding terwijl ze bij hun vader in nette pakjes moesten lopen. Diana had haar kinderen kennis laten maken met alle mogelijke dingen waarvan andere leden van de familie op die leeftijd nog geen weet hadden. Ze wilde graag dat haar zonen opgroeiden in een multi-raciale maatschappij waarin niet iedereen rijk is, vaak op vakantie gaat, accentloos praat en in een dure auto rijdt. Ze geloofde er heilig in dat kennis van alle soorten mensen zeer van belang was. Ze wilde ook dat William, de toekomstige koning, zich bewust werd van wat zijn ouders zoal deden zodat hij een goed beeld kreeg van wat hem later te wachten stond. Ze zorgde ervoor dat William tehuizen voor daklozen bezocht en met gehandicapte kinderen in aanmerking kwam. Ze was er dan ook trots op als ze zag dat ook William goed met gehandicapte kinderen om kon gaan. Diana was gek op de jongens en ze voelde zich eenzaam als ze er niet waren. Haar 2 kinderen waren alles voor haar en die stonden altijd op de 1e plaats. Diana “the Queen of Hearts” Diana werd gezien en erkent als de koningin van de harten. Diana voelde al van kinds af aan een enorm groot medeleven voor mensen die zich onbemind voelen, gehandicapt zijn of aan een ziekte lijden. Ze probeerde daarom over de hele wereld mensen liefde te geven die het nodig hadden. Diana kon met iedereen goed omgaan wat voor huidskleur of geloof die persoon ook had. En overal waar Diana kwam veroverde zij de harten van mensen en probeerde ze zoveel mogelijk geld in te zamelen voor de liefdadigheidsinstellingen. Prinses Diana hield zich vooral bezig met AIDS en Lepra. Voor elke organisatie waar zij zich voor inzette haalde ze enorm veel geld binnen en op een gegeven moment had ze contact met 150 liefdadigheidsinstellingen, van 90 daarvan was ze zelfs voorzitter of beschermvrouwe. Soms werden ziekenhuis-patienten wakker en zagen dan naast hun de “hartenkoningin” zitten in een spijkerbroek en met een honkbalpetje op. Diana deed vaak stiekem de ronde in ziekenhuizen om de zieken en stervenden te troosten. Toen Diana haar banden met de instellingen verbrak hield ze er 6 over. Daartoe behoorde de Leprosy Misson die ze niet alleen onder de aandacht bracht maar waar ze ook erg veel geldbedragen aan schonk. Zo haalde ze bij een geldinzamelingsmaaltijd op Kensiston Place zo’n 100.000 pond binnen. Daarnaast was er nog haar geliefde Engelse Ballet, waarvoor zij voor elk Diana-evenement wel 50.000 tot 80.000 pond binnenhaalde. Ook was ze beschermvrouwe van de National Aids Trust en het Centerpoint voor daklozen. Ze hielp daar bij het werk en haalde duizenden ponden in om te zorgen dat het werk gedaan kon blijven worden. Tevens was ze voorzitster van de NHS Trust van het Royal Marsden, een kankerziekenhuis in Londen. Ze wist de patienten onder de aandacht te brengen en zorgde dat er onderzoek naar kaner werd gedaan. Een reisje naar Chicago bracht 800.000 dollar op en een veiling van haar kleding in New York nog eens een miljoen.Alles kwam ten goede aan het ziekenhuis. En dan was er nog het kinderziekenhuis in Londen waar Diana fondsvoorzitster was. Tijdens haar vele bezoeken aan de afdelingen zocht ze altijd het schuchterste kind uit en gaf dat haar speciale aandacht. Diana na de scheiding van prins Charles Prinses Diana had veel verdriet over de scheiding van tafel en bed want ze had het huwelijk graag tot een succes gemaakt. Haar eigen ouders waren ook gescheiden en ze wilde niet graag in hun voetsporen treden. Na de scheiding van tafel en bed stond ze er alleen voor. Ze kreeg het er niet makkelijker op. Ze bleef wel gewoon in het paleis wonen en was nu vrij om te zijn wie ze was maar de media volgde haar overal op de voet. De zaken begonnen anders te lopen. Zo raakte er brieven voor haar kwijt, telefoontjes van vrienden werden soms gewoon niet meer doorgelaten en heel onverwachts nam haar chauffeur ontslag omdat hij voor prins Charles ging werken. De druk op haar werd steeds groter en tegen het eind van 1993 was Diana erg depressief. Daarom besloot ze zich grotendeels terug te trekken uit het openbare leven en haar boegbeeld voor liefdadigheids instellingen op te geven. Ze was van plan een paar liefdadigheidsinstellingen te blijven steunen, en vroeg tijd en ruimte om haar prive leven opnieuw op te bouwen. Ze vertelde dat haar 2 kinderen William en Harry altijd op de 1e plaats zouden komen. Ook vond ze dat haar zoons zich bewust moesten worden van de traditie waarin ze geboren waren. Diana wilde haar kinderen alle liefde zorg en aandacht. Tijdens een 2.5 uur durende documentaire in 1993 gaf prins Charles toe dat hij was vreemd gegaan met Camilla. Ook vertelde hij dat hij haar nooit zo opgeven. “ Het is een fantastische vriendin en dat zal ook nog heel lang zo blijven” aldus prins Charles. Diana’s dodelijk ongeluk
Aan het einde van haar leven had Diana een relatie met Dodi Al Fayed. Hij was afgestudeerd aan de militaire academie Sandhurst. Sommige mensen vonden Dodi een totaal ongeschikte partner voor de moeder van de toekomstige koning. Dodi stond namelijk bekend als een knappe playboy die van snelle auto’s en mooie vrouwen hield. Anderen vonden juist dat Diana en Dodi heel goed bij elkaar pasten en dat ze erg verliefd waren. Diana was met Dodi echt gelukkig en had in hem de man gevonden waar ze altijd naar op zoek was. Hun verhouding werd bekend toen er foto’s in de roddelpers stonden van prinses Diana en haar 2 zoons op het jacht van Dodi’s vader in de Middellandse Zee. Toen Diana daarna haar 2 zoons terug naar huis had gebracht vloog ze naar Frankrijk terug om daar nog 5 dagen op het jacht van Dodi’s vader door te brengen. In die tijd was ze voor het eerst echt gelukkig en bevestigde dat tijdens een telefoongesprek aan een hele goede vriendin van haar : Cindy Crawford. Ze belde haar op vanuit het jacht en vertelde: “voor het eerst in mijn leven kan ik echt zeggen dat ik helemaal gelukkig ben. Dodi is een fantastische man. Hij geeft me veel aandacht en zorg. Ik voel me zo bemind door hem”. De dag na dat telefoongesprek kwam Diana op 35-jarige leeftijd samen met Dodi om bij een auto-ongeluk in Parijs. Dodi en Diana hadden om 00:30 het uur het chique Ritz-hotel in Parijs verlaten. Per auto reden de twee met lijfwacht en chauffeur weg met de bedoeling naar een prive huis van Dodi in het westelijke deel van Parijs te gaan. Fotograven op scooters zetten de achterolging op Prinses Diana en Dodi in. Dan nadert de zwarte mercedes met zo’n 126km/uur de Alma-tunnel waar een maxium snelheid van 50km/uur is toegestaan. In de tunnel raakt de auto een richel langs de muur en kaatst vervolgens naar het midden. Daar botst de auto frontaal op een scheidingspilaar. Daarna draait de auto zo’n 90 graden en komt vervolgens tot stilstand. Dodi en de chauffeur zijn op slag dood. Enkele uren later overlijdt prinses Diana aan haar verwondingen en een hartstilstand om ongeveer 4:00 uur in de franse hoofdstad Parijs. Heel de wereld was geschokt. Al binnen een paar uur na Diana’s overlijden stromen blijken van medeleven binnen van prinsen en presidenten, maar ook van gewone mensen. Het eerbetoon van die mensen was direckt en heel persoonlijk. Dat kwam gedeeltelijk omdat ze bekend en geliefd was bij veel politieke en geestelijke leiders, sterren en beroemdheden. Maar vooral door wat ze betekende voor miljoene “gewone” mensen. Die hadden haar meestal nooit ontmoet maar wisten dat Diana een persoon was die mensen wilde helpen die het nodig hadden. Over heel de wereld werden bloemen voor Diana neergelegd en bij de hekken van Buckingham Palace lag er een zee van brieven, bloemen en dankbetuigingen. Diana was onder de mensen erg geliefd en daardoor was iedereen zo geschokt door haar dood. Ze kreeg van allerlei beroemde mensen maar ook van gewoone burgers veel eerbetoon. Het laatste grote eerbetoon aan Diana was de avond voor haar begrafenis van de Britse koningin, die voor het eerst in 38 jaar een live-toespraak op de televisie hield. Ze sprak over de openbare kritiek en op de ogenschijnlijke onverschilligheid van de koninklijke familie voor de massale rouw. Ze liet duidelijk merken dat Diana’s bijdrage aan de monarchie nooit vergeten zal worden en tegelijkertijd vroeg ze ook om openlijk begrip. De dag daarop werd ze begraven. Massa’s mensen hadden voor het paleis geslapen om daar de kist van Diana te kunnen zien en haar een laatste eerbetoon te bewijzen. Daar kwamen nog massa’s, maasa’s mensen bij. Zo ongeveer 2 miljoen mensen hadden zich verzameld langs de route die de begrafenisstoet zou afleggen. En dan waren er nog 25 miljoen mensen van Groot-Brittannie en over de rest van de wereld nog eens zo’n 2.5 miljoen die alles via de televisie volgden. Om 9:08 verliet ze voor het laatst haar huis, Kensington Palace en werd ze langzaam door de straten van Londen gereden. Bij St. James’s Palace stonden de prinsen William en Harry te wachten met hun vader om vanaf dat punt de kist lopend te volgen naar Westminster Abbey, samen met prins Philip en de broer van Diana. Daar werd een dienst voor Diana gehouden. In de kathedraal hield men mooie toespraken en Elton John heeft speciaal een lied voor Diana geschreven. Na die dienst werd Diana naar het familie-landgoed Althorp in Northamptonshire gebracht. Daar werd zij begraven op het eilandje in de vijver van Althorp. Diana rust daar vredig, ver weg van de pers en van toeristen. Haar 2 zoons kunnen haar daar ongestoord en rustig bezoeken.