John Lennon

John Lennon

John Lennon werd op 9 oktober 1940 geboren in een kraamkliniek te Liverpool. Zijn moeder heette Julia Lennon, zijn vader Freddie Lennon. Freddie Lennon was een zeeman en was vaak van huis. Julia keek niet om naar haar zoon en verwaarloosde hem. Het huwelijk van de Lennons strandde toen Freddie onterecht opgepakt werd en in een militaire gevangenis terecht kwam. Toen Freddie zes maanden later vrijkwam kwam hij erachter dat zijn vrouw hem had bedrogen en bracht zijn zoon John naar zijn broer in Sydney.
Doordat John zijn woede geen plaats kon geven richtte hij zijn woede op kleinere en zwakkere kinderen. John werd korte tijd daarna van school gestuurd omdat hij onhandelbaar was.
Op een gegeven moment kreeg John de kans om met zijn vader naar nieuw zeeland te gaan. Hij moest kiezen tussen zijn vader en moeder. Hij koos voor zijn moeder, maar die verwaarloosde John en na een verloop van tijd kwam John terecht bij Mimi, de zus van zijn moeder.

Mimi en school.

Mimi wilde John zo opvoedden dat de kansen dat hij later een goede baan zou krijgen hoog waren. John mocht alleen met kinderen spelen die Mimi had uitgekozen. Hij werd aangemoedigd alleen te spelen en mocht niet naar film en tv kijken. George, de man van Mimi, was minder streng als Mimi en hierdoor hem kwam John in aanraking met film ,tv en muziek. George leerde John lezen, schrijven en tekenen.

Toen John naar de middelbare school ging stond hij bekent als een vechtersbaas. Hij wilde altijd aandacht.Hij kleineerde veel en zette veel medeleerlingen voor schut. John gebruikte alles wat hij tegen je kon gebruiken. Op een gegeven moment werd John de leider van een bende.

Elvis

John was al op jonge leeftijd met muziek bezig. Zijn eerste instrument was een accordion. Van een student die bij Mimi op kamers woonde kreeg hij later een mondharmonica. Toen hij 15 was kreeg hij naar lang zeuren een oude gitaar. John was op jonge leeftijd al helemaal gek van Elvis.

Querry Men

In maart 1957 richtte John zijn eerste band op. De Quarry Men bestond uit John Lennon, zijn beste vriend Pete Shotton, Eric Griffiths en Rod Davies. Op 21 juni 1957 trad John Lennon voor het eerst op. Tijdens een optreden op 6 juli 1957 kwam John Lennon in aanraking met Paul McCartney. Paul McCartney voegde zich later bij de band. Na een lange tijd van aandringen wist Paul toen er plaats was John over te halen en George Harrison werd toegelaten tot de band. In begin 1959 eindigde na een ruzie het bestaan van Quarry Men.

Kunst academie

John studeerde aan de kunstacademie. Nadat hij bij een examen voor alles gezakt was ging hij naar het Liverpool College of Art. John viel erg op door zijn medeleerlingen en ook hier had hij moeite met het aanpassen. John werd weer de leider van een bende.

Julia’s dood.

John trok steeds meer op met zijn moeder. Als het op school niet goed ging, ging John naar zijn moeder. Elk weekeinde ging hij sowieso naar haar toe. Toen op 15 juli 1958 Julia werd aangereden en stierf was John kapot. Hij probeerde dit te verbergen, maar tevergeefs. Hij begon steeds meer te drinken Volgens zijn vriend Steve was hij in de maanden na de dood van zijn moeder alleen maar dronken. Toen hij zich inschreef voor een tweede jaar op de academie ontmoette hij Thelma Pickles, zij had op jonge leeftijd haar vader verloren en wist hoe hij zich voelde.

The beatles.

Toen hij 19 was ging John bij Stuart Sutcliff wonen en had besloten dat hij verder ging met de muziek. Hulp kreeg hij van Paul McCarney en George Harrison. Die waren inmiddels ook gestopt met school Rod Murray en Stuart Sutcliff kwamen ook bij de band. Stuart’s eerste bijdrage aan de band was de naam Beetles. Het was de naam van een bende in de film ‘The Wild One’. John veranderde de naam om hem te laten klinken als big beat en beat all in Beatles. De eerste goede kans die ze kregen waren audities voor een begeleidingsband. Hier blonken ze uit. Ze waren de beste, maar toen duidelijk werd gemaakt dat ze Stuart moesten dumpen weigerde John.

The Beatles traden op in kleine clubs of bars. Pete Best werd de drummer. Ze kregen de kans aangeboden om 6 weken in Hamburg te spelen. Deze kans grepen ze aan. Ze gingen naar een club die in een kelder gevestigd was, de Kaiserkeller. The Beatles vielen vooral op door hun stijl, ze lieten zich niet beïnvloeden. Na een ruzie tussen Paul en Stuart ging Stuart weg en kreeg Paul zijn zin. Paul nam de bass. Ze werden Hamburg uitgezet nadat de club eigenaar hun beschuldigde van brandstichting.

Toen de Beatles uit Hamburg werden gezet hadden ze geen geld en eten. Zo kwamen The Beatles op het verkeerde pad. Een keer was John zijn zelfbeheersing verloren en had iemand zo lang geslagen totdat hij dood was. John voorspelde dat hij een gewelddadige dood zou sterven.

Het eerste platencontract kregen ze op 9 oktober 1962. Hun manager was Brain Epstein. Ze gingen sinds jaren weer terug naar Hamburg. John had in Hamurg en vrouw zwanger gemaakt en dwong haar om tot abortus over te gaan. Op 1 Januari 1963 betraden ze voor het eerst een professionele studio. De stijl die ze van Brain moesten spelen was eigenlijk niet hun stijl. Ze volgden de stijl van Elvis en niet de rockers die Brain wou dat ze zijn. Toen ze populairder werden, werden John en Paul jaloers op Pete. Ze vervingen Pete door Ringo Starr (Richard Starky) die de Beatles leerde kennen in 1960.

Bij de eerste opnamesessie werd het nummer Love Me Do op genomen. De verkoop was teleurstellend. In1963 was het dan eindelijk raak, het nummer Please Please Me kwam met een sprong in de hitparade terecht en werd een hit.

7 april 1963 werd John’s zoon Julian geboren. Niemand wist dat John getrouwd was. John zag zijn vrouw Cynthia nauwelijks. John had naast zijn huwelijk verschillende relaties. Na een tijd kwam de pers erachter dat John getrouwd was.

In 1964 gingen de Beatles naar Frankrijk. Dat liep uit op een fiasco. Op 7 januari 1964 stond ‘I Wanna Hold Your Hand’ op één. Op 10 januari stonden de verkoopcijfers op 1 miljoen. Op 7 februari waren ze klaar om naar Amerika te gaan. In 1966 waren de Beatles op het toppunt van hun roem.. In 1966 was het belangrijkste jaar van de Beatles, ze werden door de jeugd beschouwd als profeten, maar na een paar uitspraken tegenover het Christendom kelderde hun populariteit. 29 augustus was het de laatste keer dat de Beatles in het openbaar zouden optreden.

Yoko Ono

Yoko Ono had een Atelier waar het niet zo goed mee ging. Daarom hield de Japanse kunstenares tentoonstellingen waarbij ze rijke mensen uitnodigde in de hoop dat ze haar zouden sponsoren. In november nodigde ze John ook uit. Sinds die tentoonstelling liet ze hem niet meer met rust. Ze had een gemakkelijk rijk prooi gevonden. Ze volgde John overal en zond hem brieven met de tekst: als je me niet helpt maak ik er een eind aan. John die Yoko wel interessant begon te vinden nodigde haar, toen Cynthia weg was, uit voor een zakelijk gesprek en van het een kwam het ander.

Zomer 1987

Tijdens de zomer van 1967 veranderde John. Hij was niet meer zo vijandelijk en zat niet meer zo in een hoek.. Hij begon beschaafd te worden. John uitte zijn verandering door het nummer All You Need Is Love te schrijven. John zei dat de verandering in zijn karakter kwam door de LSD. Hij zei dat het hem een nieuwe diepte had gegeven aan zijn denken en hem een filosofische geest had gegeven. Nadat John met een vriend te veel trips gemaakt had begon de vrolijke werking die de LSD op John had uit te werken, de levendige kleuren en hallucinaties begonnen te vervagen en maakte plaats voor angstaanvallen.

Freddie

Kort voor zijn 27ste verjaardag, op 9 oktober 1967, nodigde John Freddie uit om bij hem te komen wonen. Freddie had 3 jaar eerder in april 1964 weer contact met John opgenomen. Toen John zijn vader zag, zag hij zichzelf maar dan 30 jaar ouder. John dacht dat zijn vader opeens na 17 jaar weer op kwam dagen omdat hij er beter op zou worden. Freddie leek op een oude zwerver. Eerst wou John niets van zijn vader weten, maar na een tijdje zaten ze gezellig te kletsen. Maar na die dag wou John toch niets van zijn vader weten, hij verweet het hem nog steeds dat hij hem verlaten had. Wel stuurde hij zijn vader af en toe een paar pond. Freddie maakte een lied dat That’s My Life heette. Het was een suikerzoet lied over de voor en tegenspoed in zijn leven. John draaide de plaat de hele dag, maar toch zwoer hij dat hij de misbruik van de naam Lennon tegen zou gaan. Het lied stond in Engeland en Amerika in de hitparade. In februari 1966 stond Freddie voor de deur van John, John smeet de deur voor zijn gezicht dicht. Johns broer Charles stuurde John een brief waarin stond dat hij niet naar de leugens van Mimi moest luisteren en vertelde over Julia’s ontrouw en het verraad. Toen Freddie in oktober 1967 weer naar John toe ging werd hij hartelijk ontvangen.

Opgepakt en een miskraam

18 oktober 1968 waarschuwde Pete Shotton John dat er een huiszoekingsbevel was. De politie zou ‘s morgens komen. John had opgeruimd maar de politie vond toch van allerlei verboden middelen. John en Yoko werden gearresteerd en moesten voorkomen. 28 november zou de uitspraak zijn. 7 november werd Yoko die zwanger was met spoed naar het ziekenhuis gebracht, het leek erop dat ze een miskraam zou krijgen. John week niet van haar zijde. 23 november werd de dode foetus weggehaald. De 28ste moesten ze voorkomen. John zorgde ervoor dat Yoko vrijgesproken werd door te zeggen dat de hasj van hem was. Als Yoko wel schuldig bevonden werd kon ze het land uitgezet worden. Hijzelf moest 171 pond betalen en als hij nog eens betrapt werd kreeg hij een jaar voorwaardelijk.

Beatles

Met de band ging het niet goed. Paul deed er alles aan om het imago van de band op te krikken. De jongens, behalve John, stoorden zich aan Yoko die niet van Johns zijde week.. Overal waar John was, was Yoko. Zelfs tijdens de tv shows waar de Beatles uitgenodigd waren was Yoko erbij, en dan het liefs op de voorgrond. De andere Beatles begonnen zich te irriteren aan Yoko. Ze bemoeide zich overal mee, ze gaf zelfs commentaar op hun muziek. Ze durfde er niets van te zeggen omdat ze bang waren John tegen zich in het harnas te jagen.

Trouwdag en de huwelijksreis.

14 maart 1969 besloten John en Yoko te trouwen. Ze gingen eerst een paar dagen naar Parijs en trouwden 20 maart 1969 in Gibraltar. Het huwelijk stelde niet veel voor. Ze gingen meteen na de plechtigheid weer naar Parijs. Een paar dagen later doken ze op in Amsterdam.. In het Hilton hotel hielden ze een van hun eerste bed – ins. Hun boodschap had er een van de paus kunnen zijn. Waar het ons eigenlijk om gaat, zei John, is dit. We willen een boodschap aan de wereld verkondigen, vooral aan de jeugd en voor iedereen die bereid is voor vrede te demonstreren of protest aan te tekenen tegen elke vorm van geweld. Zijn favoriete uitspraak was Give Peace A Chance. Ze zagen er bizar uit en waren verslaafd. De media was razend enthousiast over de bed – ins. Na een week in bed gelegen te hebben gingen ze naar Wenen. Het lied The Ballad Of John And Yoko is een verslag over de huwelijksreis.

Inzinking

In februari 1970 kreeg John een inzinking. Hij lag de hele dag op bed en wou alleen Yoko zien. Hij at niets en zei niets. Zijn breuk met de Beatles was geestelijke zelfmoord geweest. De inzinking werd verergerd door de drugs. John wilde afkicken en bond zichzelf vast aan een stoel, waar hij de komende drie dagen bleef zitten en schreeuwde dat hij los wou. Erg helpen deed het niet en drie dagen later was hij weer aan het spuiten.

10 april werd de fans van de Beatles medegedeeld dat Paul McCartney de groep zou verlaten. John was woedend want hij had zijn vertrek niet bekend mogen maken.

John kwam van zijn depressie af door in therapie te gaan. De behandeling sloeg goed aan. De therapeut raadde John te scheiden van Yoko. John en Yoko gingen uit elkaar.

Weer terug bij Yoko

In december 1974 was de verwijdering tussen John en Yoko het grootst. John weigerde telefoon aan te nemen als hij hoorde dat Yoko belde. Hij had eindelijk zijn leven weer op rails. Hij was vanplan om samen met May een huis te kopen en daar samen met haar te gaan wonen. Het was behoorlijk serieus. Januari 1975 belde Yoko John op met de mededeling dat ze dé oplossing had gevonden om van het roken af te komen. John die door het roken de hele tijd moest hoesten maakte meteen een afspraak. Maar steeds als John een afspraak maakte belde Yoko op het laatste moment af. Vrijdag 31 januari ging John naar Yoko toe. May smeekte hem niet te gaan, ze had het gevoel dat het een valstrik was. John zei lachend dat hij voor het eten thuis zou zijn. John kwam pas op maandag middag thuis. Hij zag eruit alsof hij verdoofd was en herstellende van een verschrikkelijke ziekte. Hij vertelde May dat Yoko hem toestemming had gegeven weer naar huis te komen. De reden vertelde hij niet, wel vertelde hij dat hij van haar hield.

6 weken later, in maart vertelde Yoko dat ze zwanger was. John legde zijn muziek weg en zei dat hij er de volgende 9 maanden zou zorgen dat Yoko de baby kreeg. Yoko had al heel vaak een miskraam gehad dus er was een grote kans dat ze die weer kreeg. Sean was volgens John een liefdes baby. Ze trouwden weer op 20 maart.

In september kreeg John toestemming van Yoko om een week te gaan zeilen. John wilde samen met een paar vrienden gaan zeilen. De zee en zeilen waren een obsessie van John.Toen hij 16 was had hij naar een school voor scheepsstewards willen gaan, maar daar had Mimi een stokje voor gestoken.

Sean

Sean werd op de verjaardag van John geboren. Sean had de eerste maand van zijn geboorte last van stuiptrekkingen. De doktoren vonden drugs in de urine van Yoko, en dreigden dat ze de baby afzouden pakken. Yoko zei dat de drugs in haar plas kwamen doordat ze twee verdovingsspuiten had gehad voor de keizerssnede. Sean was een maand te vroeg geboren. Volgens Japanse geloven krijgt het kind, als het op dezelfde dag is geboren als de vader de ziel van de vader als die dood gaat. Er waren mensen die dachten dat Yoko haar zoon expres te vroeg had laten komen. Yoko ontkend dat, John bevestigde het.
John werd neerslachtig door de geboorte van zijn zoon. De aandacht was nu niet meer op hem gericht. John raakte weer verslaafd.

Januari 1976 hervatte John zijn relatie met May Pang. Sinds hij weer bij Yoko is, is John zichzelf niet meer. Hij is zijn humor en geestigheid kwijt en heeft geen energie door de heroïne. Zijn vader is gestorven aan maagkanker gevolgd door een tante waar hij erg op gesteld was. 1978 had hij het dieptepunt bereikt. Hij woog nog maar 85 kilo hij had een streng dieet gevolgd en zorgde dat hij alles uitbraakte wat hij at. Hij had geen doel in het leven en lag alleen nog maar op bed. Het ging lichamelijk en geestelijk niet goed met John. Soms kon hij zo humeurig zijn dat hij zijn geliefde katten bij de staart pakte en door de gang gooide. Als Sean in de weg zat kon die een trap onder zijn kont krijgen. John, Yoko en Sean gingen een tijd naar Japan.Sean liep hetzelfde trauma als zijn vader op wiens moeder er ook nooit was. John was gek op zijn zoon. Hij overlaadde hem met cadeautjes en probeerde hem zoveel mogelijk te verwennen en vertroetelen. Maar toch deed hij zich niet voor als een echte vader, hij weigerde verantwoordelijkheid te dragen.

Mark David Chapman.

Half oktober 1980 las Chapman een artikel over John Lennon en kwam op het idee hem te vermoorden. Chapman was een missionaris. Op 27 oktober 1980 kocht hij een pistool, met 5 kogels. 30 oktober kwam hij in New York aan en ging naar het Dakota, waar de Lennons verbleven en hij huurde een kamer een half blok verderop. 8 december werd Chapman om 11 uur ‘s ochtends wakker. Terwijl hij bij het Dakota gebouw stond te wachten praatte hij met Paul Goresh. Toen de oppas met Sean aankwam stelde Paul Chapman zich voor als de fan uit Hawaï. Chapman zei dat Sean het leukste jongetje was dat hij ooit gezien had. In het Dakota gebouw had John een publiciteitsdag. ‘s Morgens was er een fotosessie voor het blad Rolling Stone. Om 1 uur gaf hij zijn laatste interview.

22 uur 50 stopte de limousine van John voor het Dakota gebouw. Chapman stond er nog steeds. Toen Yoko hem passeerde zei hij hallo. Toen John langsliep keek hij Chapman strak aan. Later zei Chapman dat het leek alsof John hem in zich opnam. Chapman zette twee stappen naar voren, richtte en schoot John twee keer door de rug, toen schoot hij hem twee keer door de schouder. John zette nog vijf stappen en zakte in elkaar. Politieagenten brachten John naar het ziekenhuis, Chapman werd opgepakt. Toen Chapman, die zich niet verweerde, gevraagd werd of hij wist wat hij had gedaan zei hij: ik heb John Lennon vermoord. Toen John in het ziekenhuis aankwam stond er een grote groep artsen klaar, maar die konden niets meer doen. John stierf in het ziekenhuis.

Na de moord.

10 december werd John Lennon gecremeerd (hoewel hij dat zelf niet wilde). 14 december 1980 bewees de wereld de laatste eer aan John Winston Ono Lennon. Overal ter wereld werd om 14 uur Newyorkse tijd 10 minuten stilte gehouden. Mark Chapman werd op 24 augustus tot levenslang veroordeeld, na zijn bekentenis.

Herman Brood

Herman Brood werd op 5 november 1946 geboren in Zwolle. Hier leerde hij de muziek kennen. Als jongen luisterde hij veel naar Chicago blues, Slim Harpo en Howlin’ Wolf. Later kwam daar Jazz bij, Cool Jazz en Bebop. In zijn jeugd nam hij ook zijn eerste pianolessen. Na van zijn middelbare school te zijn getrapt verlaat Brood Zwolle, om te gaan studeren aan de academie voor Beeldende Kunsten te Arnhem. Muziek begint steeds belangrijker te worden en hier begon zijn muziekcarrière dan ook. Hij begon zijn eerste bandje in 1964 “The Moans”(het latere Long Tall Ernie & the Shakers) waarin hij onopvallend de piano bespeeld. Hij trad met deze band geruime tijd op in West-Duitsland. Hij bleef bij deze band, totdat hij in 1967 op uitnodiging van Harry Muskee toetrad tot de Drentse bluesgroep Cuby & The Blizzards, waar hij eveneens de piano bespeelde. Hij doet mee op het inmiddels legendarische album “Groeten uit Grollo” en begeleidt onder meer; Eddie Boyd, Van Morrison en John Mayall. Met Cuby & The Blizzards treed hij onder andere op in de Duitse legerbases. Hier werd Brood voor het eerst door soldaten in aanraking gebracht met “Speed”. Dit was echt een drug voor wachtlopers en muzikanten. Toen de platenmaatschappij vernam van Brood zijn uitbundige drugsgebruik, werd de samenwerking met de Blizzards verbroken. De jaren hierna verblijft Brood in de gevangenis, voor handel in LSD, of hij zat aan de Middellandse Zee. Op muzikaal gebied wordt echter weinig van hem vernomen.
Toch speelt Brood enkele jaren later, namelijk in 1974 mee met het afscheidsoptreden van de Blizzards in het VARA-televisieprogramma Nederpopzien. Hierna verschijnt hij een blauwe als pianist in de formatie ‘Stud’. Wanneer hij hier weer vandaan is neemt hij met de band ‘Vitesse’ ook een plaat op, waarnaar hij weer vertrekt.

Carrière

Op 30-jarige leeftijd loopt Herman Brood de horecaman Koos van Dijk tegen het lijf, wat de nodige positieve gevolgen voor hem oplevert. Doordat van Dijk zich als manager en beschermheer opwerpt, veroorzaakt hij een radicale ommekeer bij Brood. Hij besluit een solocarrière te beginnen en richt als begeleidingsgroep de Wild Romance op. Zijn muziek was vooral geënt op de klassieke rock ’n roll van zanger Jerry Lee Lewis en was een goede aansluiting op bij de punk- en new-age beweging. Met deze formatie wordt in hoofdzaak in het kroegencircuit van Groningen gespeeld, hetgeen hem uiteraard een plaatselijke, maar ook een langzaam stijgende landelijke bekendheid oplevert.
In 1977 kwam Brood’s eerste LP ‘Street’ uit en werd door pers en publiek zeer enthousiast ontvangen. Het begin van een nieuwe succesvolle fase in zijn carrière. De LP ‘Shpritsz’ en de single ‘Saturdaynight’ werden tevens grote hits in Nederland en lagen ook in het buitenland in de platenzaken.

In de zalen waar werd opgetreden deden zich hysterische taferelen voor. Brood leek het te accepteren als iets vanzelfsprekends, een beloning voor jaren ploeteren in bands als Moan, Cuby & the Blizzards en Vitesse. Zijn verwarrende charisma, het ene moment charmant en gevat en het ander moment afwezig en onhandelbaar, trok de aandacht. Ook van degenen die van zijn muziek niets wilden weten.

Entertainer

Brood was een van de eerste Nederlandse entertainers die besefte dat het met muziek alleen
vaak niet lukt om aan de top te komen. Het verhaal om de artiest heen is minstens zo belangrijk. En die verhalen waren er genoeg. Als ze er niet waren verzon Brood ze zelf, inclusief in scène gezette foto’s van in opspraak brengende situaties. Daar kwam bij dat hij tegen welke journalist dan ook over alles openhartig sprak. Op deze manier wond hij de
media op slimme wijze om zijn vingers.

Amerika

Door zijn alom succes gaat Herman Brood in juli 1979 op tournee naar de Verenigde Staten, waar de complicatie Herman Brood & His Wilde Romance langzaam de albumcharts inkomt. In eigen land scoort Brood weer twee grote hits met de singles Never be clever en I love you like I love myself. In Amerika wil Brood weer een nieuwe LP genaamd ‘Go Nutz’ produceren. De naam komt van een Amerikaanse kroegbaas, ‘You Nutz’ had hij tegen Brood gezegd. Deze opnamesessies verliepen echter rampzalig. De Amerikaanse producers weigeren te werken met de ritmesectie van de Wild Romance en laten wat anonieme studiokrachten opdraven. Het resultaat is een zielloze plaat, die in Nederland én de Verenigde Staten slecht wordt ontvangen.
Het feit dat Herman zich dit in zijn jacht naar Amerikaanse roem allemaal heeft laten welgevallen zorgt voor onenigheid binnen het succesvolle Wild Romance, dat dan ook uit elkaar valt. De band wordt een doorgangshuis voor belofterijke rockmuzikanten, die door Brood her en der uit andere bands worden geplukt.

De roem

Hierna ging het snel bergafwaarts met de roem van Brood. Hij was overbelicht geraakt in de media, men was hem zat. Twee jaar later stond hij in kleine cafés te spelen met zijn vernieuwde band. De platen die hij maakte lieten geen diepe indruk achter, hoewel er enkele meer aandacht verdienden dan ze kregen. Ook gaf Brood nog zelden interviews. De tijd van Brood als muzikaal fenomeen was simpelweg voorlopig voorbij. Hij verzette de bakens richting de schilderkunst, de poëzie en zelfs het theater. Zijn onvoorspelbaarheid en humor maakte hem een gewilde gast in praatprogramma’s en quizzen.

Gedurende de jaren ‘81-’82 werkte hij nog wel samen met Bertus Borgers. Dat jaar brachten ze Fritsz & Sympatisz uit, hierover zijn de meningen wel zeer verdeeld. Na in 1984 te zijn veranderd van platenmaatschappij komt Brood plotseling met zijn beste plaat sinds jaren, The Brood. Bovendien treedt hij in het huwelijk met Xandra Jansen, wat hem weer de nodige aandacht van de media oplevert. Samen met Henny Vrienten van het voormalige Doe Maar scoort hij een top tien hit met het nummer Als je Wint. Ook het reggaedeuntje van Tattoo Song wordt een hit. In 1985 verschijnt Brood zijn voorlopig laatste plaat Buhnensucht.

Kunst

In 1986 acteert hij in het toneelstuk Kamikaze, dat zich afspeelt in een rijdende en geblindeerde autobus, maar de kleurenblinde zanger ging zich toch wat meer bezig houden met zijn nevenactiviteiten als kunstschilder, die hij eveneens beoefende met injectienaald en spuitbus. Hij wordt ook in de kunstwereld omarmd als een publieks-en medialieveling. Hij
zag de kunst niet los van zijn status als rockster. Hij zei: “Ze vinden je leuk zingen, dus willen
ze een schilderij in huis halen als een soort veredelde handtekening.”

Met dezelfde ongekunstelde rauwheid waarmee hij zijn rocksongs schreef, schilderde Herman Brood. Qua stijl sloot hij aan bij de wilde punk van de After Nature-beweging die alleen in leeftijd van hem verschilde. Broods expressieve stijl kwam gevoelsmatig tot stand. Zó gevoelsmatige dat hij volgens critici zelf nooit in staat is geweest er iets zinnigs over te zeggen. Brood werd beschouwd als een vruchtbare kunstenaar, wiens nukken en kuren hem ervan weerhielden een gestadig oeuvre op te bouwen.
Hij zette zijn werk af via bevriende galeries, maar tot aankopen vanuit de museumwereld leidde dat niet. De verkoopcijfers van horloges, ontbijtborden, stropdassen en muismatten met zijn werk verzwakten Broods positie in de kunstwereld. En zijn eigen uitspraken droegen bij aan die beeldvorming: “Een schilderij kan niet mislukken. In de kunst bestaat mislukking niet. Wie kan mij vertellen wat mooi of niet mooi is, of kitsch of kunst?”

De Comeback

In 1988 maakt Herman Brood een comeback met het goed ontvangen album Ya Ya. In juni van dat jaar verschijnt hij tevens met z’n band Wild Romance op Pinkpop. In 1989, wanneer Brood al 25 jaar in het vak zit, zet hij het succes voort met de cover-plaat Hooks. Met een vernieuwde Wild Romance toert hij zes weken door Duitsland. Een jaar later met medewerking van Clarence Clemons (saxofonist) en Flaco Jiminez (accordeonist) neemt Brood het album Freeze op. Als het succes uitblijft kondigt Brood aan voorlopig te stoppen met optreden.

Zijn werk als schilder begint in de jaren ’90 steeds succesvoller te worden en is ook veel winstgevender. Maar ondanks zijn succes in de schilderkunst gaat Herman Brood gewoon door met zijn muziekcarrière. Hier lag dan ook zijn echte hartstocht. “De uitdaging blijft altijd een goede popsong te schrijven. Het spelen in een rockband is voor mij het ultieme creatieve gebeuren. Als ik mag kiezen tussen naar ‘De nachtwacht’ kijken en ‘Iggy Pop’ zien, dan is mijn keuze voor ‘Iggy Pop’ niet moeilijk. Een compacte wereldhit wilde Brood nog schrijven. “Als ik dat gedaan heb, kan ik met een gerust geweten de kist in.”

In 1992 verschijnt het live/best album Saturday Night Live en wordt ondersteund met veel optredens. Twee jaar later komt hij weer uit met een nieuwe CD, Fresh Poison. De verwachtingen zijn hoog en krijgt ook goede kritieken, maar deze resulteren niet in een massale verkoop. Dit zelfde jaar schrijft Jan Eilander Rock ’n Roll Junkie, een verhaal over het fenomeen Brood. Eilander maakt ook nog onder dezelfde titel overigens een documentaire. In 1996 schrijft Bob Chabot het boek Broodje Gezond. Tevens viert Herman Brood zijn vijftigste verjaardag met de cd ‘50’, hierop zong hij duetten met onder ander André Hazes, Jules Deelder en Gerard Joling, en een concert in Paradiso waar hij zelf vertrokken was voordat de festiviteiten konden beginnen.

In hetzelfde jaar speelt Brood een rol als bovenbuurman van Ramon in de succesvolle speelfilm Zusje. Door allerlei speciale concerten, cd’s, boeken, schilderijen en gedichten blijft Brood volop in de belangstelling. Ook heeft hij samen met de band Van Dik Hout een bescheiden hitje met het nummer ‘Pijn’.

Herman Brood hield het ondanks hallucinerende middelen uitstekend uit aan de top. Zijn schilderijen en zeefdrukken in zijn levensonderhoud te voorzien, dat onder meer bestond uit
vijfhonderd gulden aan speed per dag.

Crimineel

Ook de politie raakte bekend met Brood, want hij haalde wel eens een streek uit. Zo werd hij in 1999 aangehouden, omdat hij met een vuurwapen uit een rijdende trein had geschoten. Geschrokken treinreizigers gaven hem daarop aan bij de politie die hem enige uren vasthielden. Het management van Brood, wel meer gewend dan dit ‘akkefietje’, liet weten: “Het was allemaal nep, typisch Herman Brood, kwajongenswerk. Ach, Herman doet geen vlieg kwaad.”.

Brood gaat weer gewoon verder met het in verschillende live-sessies opnemen van nieuwe nummers voor zijn nieuwe CD ‘Back on the Corner’. Hij weet met deze CD de publiciteit te halen door hem te beveiligen tegen illegaal kopiëren.

Solidair

Hoewel het voor zijn inkomen niet meer noodzakelijk was, bleef Herman Brood tot het moment dat hij wérkelijk een drugsprobleem kreeg optreden met de Wild Romance. Hij trok vrijwel altijd volle zalen. Afgezien van het laatste jaar was de inzet van Brood tijdens die talloze optredens enorm. “Waar Herman heeft gestaan ligt een plas zweet op de grond”, zei
manager Koos van Dijk. De laatste optredens leek Brood meer te doen om zijn band aan het
werk te houden dan omdat hij er zelf zoveel plezier aan beleefde. Er stond een oude man op het podium, die niet langer een relatie met het leven ‘onderweg’ leek te willen hebben.

De aftakeling

In 2000 zou Herman Brood & his Wild Romance een try-out geven in Amsterdam, maar deze wordt afgelast. Het zou het eerste concert van Brood zijn dit jaar, maar hij was klaarblijkelijk nog niet helemaal bekomen va het afkicken. De verhalen over zijn afkicken leken in eerste instantie een zoveelste publiciteitsstunt. Maar toen alle optredens met de Wild Romance werden afgezegd, een theatertournee werd gecanceld en de enorme schilderijeproductie stokte, leek er toch iets ernstigers aan de hand. Het autobiografische album Ciao Monkey is een duidelijke verwijzing naar zijn afscheid van drugs. Maar zonder drugs bleek Herman Brood, 54 jaar oud, nergens meer toe in staat. Brood gebruikte sinds zijn zeventiende speed, een middel dat energie geeft, maar tevens voor de afbraak van het lichaam zorgdraagt. Voor de juiste balans dronk hij daarnaast dagelijks zo’n twee liter sterke drank of mierzoete likeur. Doorgaans sliep hij telkens één op de twee nachten. Hét recept om binnen korte tijd het leven te laten.
Begin 2000 raakte Brood zijn kameraad kwijt, zoals hij de dope noemde. Hij kon het pepmiddel injecteren wat hij wilde; het effect was weg. Dus stopte hij ermee. Dat ontaardde in en mensonterende taferelen, waarbij de zanger-schilder incontinent raakte, epileptische aanvallen kreeg, veel gewicht verloor en tenslotte met een maagbloeding in het ziekenhuis belandde. In een Londense kliniek werd hij een aantal malen ontgiftigd.

Het einde

Het moet hem toen duidelijk zijn geworden zijn dat hij aan het eind van zijn leven was gekomen. Want ondanks het advies geen alcohol meer te drinken werkte hij nog flinke hoeveelheden naar binnen. In plaats van het opwekkende speed nam hij het verdovende methadon, in combinatie met slaappillen en alle andere medicijnen waarop hij de hand wist te leggen. De laatste jaren werd Brood vergeetachtiger. In interviews sloeg hij wartaal uit, of beschreef hij angstige dromen over het verdwijnen. In zo’n droom liep hij door het bos. “In de verte brand licht bij de ‘kerk van Nazareth’. Ik bel aan, een man opent een luikje en ik zeg: ‘Ik ben Herman Brood en ik heb dorst’. Maar de man zegt me niet te kennen en stuurt me weg.” Een andere droom: “Dat ik op het podium naar achteren ga om iets te repareren en dat plotseling de band weer begint. Zonder mij. En dat niemand me mist.” Volgens Broods eigen duiding kwamen zulke dromen voort uit onvrede: “Ik ben te nonchalant met mijn talenten omgegaan. Kun je nagaan hoe goed ik had kunnen zijn.”
Enkele tv-interviews lieten een wrak zien dat zich schuifelend voortbewoog en vrijwel onverstaanbaar sprak. “Ik ben naar de kloten”, vatte hij het zelf samen.

Er werden nog een paar pogingen ondernomen om Brood er lichamelijk weer bovenop te krijgen, maar hij was van binnen definitief gesloopt. Zijn vrouw Xandra, van wie hij lange tijd gescheiden had geleefd, verzorgde Brood in zijn laatste maanden.

In 2001 maakt Madame Tussaud van Brood een wassen beeld dat, op zijn uitdrukkelijke verzoek, aan het eind van het jaar naast het beeld van Elvis Presley gezet zal worden. Brood zal dat niet meer meemaken.

Op woensdag 11 juli overlijdt hij op 54-jarige leeftijd na een sprong van het Amsterdamse
Hilton Hotel. Hij laat een afscheidsbriefje achter met de woorden: “Ik heb er geen zin meer in, misschien zie ik jullie nog wel eens. Maak er een mooi feest van.”
Voor vrienden en familie vindt op maandag 16 juli een herdenking plaats in Paradiso waarna Brood onder grote belangstelling naar het crematorium wordt gereden. Brood’s versie van ‘My Way’ die tijdens de dienst wordt geraaid verschijnt op single en belandt enkele weken later op de eerste plaats van de top 40. Ook andere platen worden weer opnieuw uitgebracht, en de documentaire Rock’n Roll Junkie van Jan Eilander draait weer in enkele bioscopen.