Het IDFA. Tot een tijdje terug bestempelde ik dat festival altijd als een typische ver-van-mijn-bed-show, omdat dat in mijn geval ook zo was. Letterlijk ver weg, in Amsterdam. Met internationale documentaires. Leek me ook niet erg leuk trouwens, de ganse dag in een bioscoop te zitten om een beetje naar het verhaal van anderen te kijken. Maar ja, dingen veranderen.

Onbekend met docu's

Een tijdje geleden kregen alle redacteuren van Scholieren.com namelijk een mailtje van het IDFA. Of wij misschien ambitie hadden om jurylid te spelen? En of ik wellicht ook geïnteresseerd was in documentaires? Misschien wel. Zoals wel vaker verzuchtte ik dat me het heel leuk leek om te doen, maar dat ik geen enkele link of ervaring had met het filmwereldje. Dus ik stuurde een lange e-mail waarin ik mezelf heel positief neerzette, en trouwens ook vertelde dat ik 'jammer genoeg geen enkele referentie heb met documentaires of films'. Toen begon het tragische Lange Wachten.

Privileges

En opeens kreeg ik een mailtje. “Gefeliciteerd. Je bent uitgekozen voor onze jury! Zou je aanstaande donderdag naar Amsterdam kunnen komen?” stond er in de e-mail. En ik kon niet. Maar dat maakte blijkbaar niets uit, want twee weken later stond ik in de Amsterdamse Reguliersbreestraat mét VIP-pas. Heel leuk natuurlijk. En toen mij verteld werd dat ik met deze pas een aantal privileges zou krijgen zoal onbeperkt films kijken, vragen stellen aan makers, toegang tot alle feestjes/afterparty’s en natuurlijk last but not least heel veel gratis eten en drinken. Chill.

School? Misschien

Het festival is inmiddels bijna een week bezig en ik moet laten vallen dat het me wel pleziert. Mijn dagen zien er momenteel een beetje zo uit: 1) opstaan, 2) misschien naar school gaan, misschien in Amsterdam wakker worden, 3) films kijken, 4) De Makers allemaal boeiende vragen stellen (het valt op dat je vragen erg goed kunt recyclen) 5) een borrel, 6) een avondmaaltijd, 7) een afterparty of een poging om de trein te halen. Niet slecht, dunkt me.

De Grote Prijs

Maar ik moet natuurlijk ook een beetje serieuze dingen doen. Zoals bedenken welke van de films ik eigenlijk het beste/leukste/mooiste/ontroerendste vind. En dat is best lastig. Zeker als je je gaat bedenken dat jouw mening ook een stem heeft in De Grote Prijs die ik aanstaande vrijdag voor het oog van veel te veel mensen ga uiteiken, de Doc U Award. En dat ik zelf ook echte achter die keuze moet staan. En als ik dan eindelijk een eurofistisch moment hebt waarop ik denk dat ik het allemaal weet, dan moet ik het nog even eens worden met mijn mede-juryleden.

Rode-loper-skills

Sinds gisteren weet ik dan ook wie De Grote Prijs zou gaan winnen en het is me nog niet overkomen dat ik op het Rokin ben gaan staan om alle voorbijgangers toe te schreeuwen dat film LALALALALALALALALALA  zou gaan winnen. Nee, dát is me nog niet overkomen. Maar dat ga ik wel doen. Vrijdagavond. Televisie. Live op idfa.nl en later op HollandDoc. Nu mijn rode-loper-skills nog even oefenen, en dan ben ik er klaar voor. Denk ik.