"Heb jij nog tips voor in de brugklas?" vroeg een groep-achtleerling me laatst. Na de zomer wil 'ie namelijk op mijn school rondbrugwuppen. "Je moet goed opletten bij biologie, ook al laat je het daarna vallen," zei ik. Want behalve oersaaie dingen zoals kruisbestuivingen heb ik een hoop interessants in het biologielokaal geleerd.

Een van die interessante – eigenlijk meer merkwaardige – dingen die mijn docente me ooit vertelde, betrof de werking van de longen. Ik was bij voorbaat al zeer geboeid door deze les, omdat mijn docente namelijk rookte als een schoorsteen. Ergens in mijn nog niet volledig ontwikkelde puberbrein wist ik ook wel dat de docente wellicht niet geheel objectief ons deze lesstof zou meegeven. En ik kreeg gelijk.

Toen ik het klaslokaal binnenliep, zat iedereen al achter zijn tafel en had de docente een pakje sigaretten in haar handen. “Luister jongens en meisjes. Vandaag gaan we de werking van de longen behandelen, en speciaal in combinatie met het regelmatig gebruik van tabak” zei ze op een geheimzinnige toon.

“Want, jongens en meisjes: roken is namelijk niet goed voor jullie. Van roken krijg je slechte longen. Hele slechte longen. En een slechte bloedsomloop en een slechte huid, maar goed, daar gaat het nu niet om. Het gaat om die longen. Kijk. Dit gebeurt er met je lichaam als je tien jaar lang regelmatig rookt,” en ze liet een plaatje zien van een paar zwartgeblakerde longen. De hele klas huiverde minutenlang.

Nadat de hele klas uitgegruweld was, spraken leerlingen spontaan af dat ze nooit-nooit-maar-dan-ook-echt-nooit zouden gaan roken. De docent ging verder met haar uitleg, maar halverwege hield ze ineens op met haar verhaal. Ze kuchtte even.

“Sorry jongens, ik moet dit verhaal onderbreken. Ik mag jullie niet voor de gek houden. Roken is wel slecht, maar er is mee te leven. Kijk, ik rook ook. Het is niet goed voor je, echt niet, en je zult ook een stuk prettiger leven zonder, maar ik ga jullie ook niet ontmoedigen hoor. Het is best lekker” zei ze met een gelukkige zucht.

De hele klas keek verbaasd op. Vertwijfeld staarden we haar aan, totdat de bel ging. De klas stommelde naar buiten, de docente vluchtte naar de binnentuin om te paffen. Toen ik het schoolplein opliep, stonden er groepjes leerlingen na te praten te praten over Het Wonderlijke Moment. Terwijl ik mijn lunch uit mijn tas haalde, hoorde ik nog twee meisjes tegen elkaar zeggen dat ze echt nooit gaan roken, hoor.